Μετά από πολλές δεκαετίες, στα σχολεία απλώνεται ξανά η σκιά της πείνας. Οι εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με νέες περιπτώσεις μαθητών που οι οικογένειες τους δε μπορούν κυριολεκτικά να τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό.
ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
www.paremvasis.gr 15/12/2011
Η πείνα περνάει τις πόρτες των σχολείων :
Τα πέτρινα χρόνια της εκπαίδευσης στην εποχή του ΔΝΤ
Every night and every morn,
Some to misery are born,
Every morn and every night,
Some are born to sweet delight.
Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.
William Blake, Auguries of Innocence
Μετά από πολλές δεκαετίες, στα σχολεία απλώνεται ξανά η σκιά της πείνας. Οι εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με νέες περιπτώσεις μαθητών που οι οικογένειες τους δε μπορούν κυριολεκτικά να τους προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό. Τα κρούσματα υποσιτισμού μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Ήδη δεκάδες παιδιά σε δημοτικά σχολεία της Αθήνας σιτίζονται από το Βρεφοκομείο Αθηνών, αλλά και πολλοί σύλλογοι εκπαιδευτικών και σύλλογοι διδασκόντων σχολείων έχουν αναλάβει έμπρακτα πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης. Μητέρες που σκύβουν το κεφάλι λέγοντας ότι το παιδί τους είχε να φάει δυο μέρες, απελπισμένες οικογένειες που προσέρχονται σε δικαστικούς λειτουργούς ζητώντας να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους στέγη και ένα πιάτο φαγητό σε κάποιο ίδρυμα, οικογένειες μαθητών που απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς για οποιαδήποτε δουλειά με αντίτιμο ένα μικρό μεροκάματο, δάσκαλοι που αντιμετωπίζουν υποσιτισμένα παιδιά, παιδιά που δεν φέρνουν φαγητό για το ολοήμερο σχολείο, παιδιά μακροχρόνια άνεργων γονιών, παιδιά που δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν κολατσιό από τα κυλικεία και «χαζεύουν» τα τρόφιμα από το παράθυρο, παιδιά με ένδυση και υπόδηση φθαρμένη ή ακατάλληλη, παιδιά που δεν έχουν χρήματα να μετέχουν σε εκπαιδευτικές επισκέψεις σε θέατρα και μουσεία.
Το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι…
«Κάποιοι επιχειρούν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς να δημιουργήσουν με ακραίο τρόπο κλίμα ανασφάλειας στα σχολεία και βάζουν λουκέτα και αλυσίδες παρακωλύοντας την εκπαιδευτική διαδικασία. Τώρα κάποιοι καταφεύγουν μέσω των ΜΜΕ και στο έσχατο μέσο της λαϊκίστικης προπαγάνδας, χωρίς να διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους ίδιους τους μαθητές»
13/10/2011, Γραφείο Τύπου του υπουργείου, με αφορμή τις καταγγελίες για την πείνα στα σχολεία
Δεν περιμένουμε από τους αστέρες της χθεσινής κυβέρνησης Παπανδρέου ή της σημερινής συγκυβέρνησης του τραπεζίτη Παπαδήμου, του μαύρου μετώπου, του ΔΝΤ και της ΕΕ να αντιληφθούν τον αγώνα της λαϊκής οικογένειας να μεγαλώσει τα παιδιά της, να τα ταΐσει και να τα ντύσει, την αγωνία του απολυμένου πατέρα ή της καθαρίστριας μάνας να πληρώσει τα φροντιστήριά τους, να αγοράσει τα παπούτσια τους, να γεμίσει το ταπεινό ταπεράκι του ολοήμερου με κάτι παραπάνω από ρύζι και μακαρόνια. Οι άνθρωποι του Υπουργείου σκέφτονται όχι με όρους σχολικής πραγματικότητας, αλλά με όρους κόστους και κέρδους. Στη δική τους γλώσσα αυτό λέγεται ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους, δηλαδή : συκοφάντηση, διαστρέβλωση, κουκούλωμα. Καθώς τα υπόγεια της κοινωνίας πλημμυρίζουν από δυστυχία και η ανέχεια απλώνεται πάνω από τη χώρα, όλοι εκείνοι που κλέβουν το ψωμί απ’ το τραπέζι, εκείνοι που ατενίζουν τα σκοτεινά βάραθρα της φτώχειας από τα απαστράπτοντα σαλόνια των ευρωπαϊκών συνόδων κορυφής, ορθώνουν την κατηγορία του «λαϊκισμού» απέναντι σε όποιον αποκαλύπτει τη σύγχρονη βαρβαρότητα.
Όμως η σκληρή πραγματικότητα δεν κρύβεται από τα επικοινωνιακά παιχνίδια του Υπουργείου. Αν πεινάνε ή όχι τα παιδιά, δεν το καθορίζει ούτε η κεντρική πολιτική αντιπαράθεση, ούτε οι όροι θεάματος των κεντρικών δελτίων, ούτε το δούναι και λαβείν των media με την εξουσία, ούτε οι γραμματείς και φαρισαίοι του υπουργείου παιδείας που μέχρι πρότινος, όχι απλά δεν αναγνώριζαν το πρόβλημα, αλλά κατηγορούσαν για λαϊκισμό τους εκπαιδευτικούς που κατήγγειλαν αυτά τα γεγονότα. Τώρα και μετά από την παρέλευση δυο μηνών, ψελλίζουν κάτι για μικρογεύματα σε ελάχιστα σχολεία και κατά προτεραιότητα στα σχολεία που χρηματοδοτούνται από τα προγράμματα ΕΣΠΑ, όπως τα ΖΕΠ, που θα γίνονται με κουπόνια των 2-3 ευρώ από τα κυλικεία των σχολείων, χρεώνοντας -το πιο πιθανόν- την πτωχευμένη σχολική επιτροπή.
Ένοχοι και φταίχτες
Για όποιον έχει μάτια να βλέπει και αυτιά για να ακούει, το κύμα της κοινωνικής βαρβαρότητας πλησιάζει αδυσώπητα. Πίσω του, λυσσομανούν οι άνεμοι της καπιταλιστικής κρίσης, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, οι απολύσεις και οι περικοπές, ο ακήρυχτος πόλεμος ενάντια στους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας. Οι τελευταίοι που έχουν το δικαίωμα να μιλάνε για τα φαινόμενα εκτεταμένης φτωχοποίησης των μαθητών είναι εκείνοι που τα προκάλεσαν, είναι εκείνοι που θέλουν να γονατίσουν τους απεργούς της Χαλυβουργίας και να τους βάλουν να δουλεύουν μέσα στη φωτιά για 400 ευρώ το μήνα. Είναι εκείνοι που επιβάλλουν την ισοπέδωση των κοινωνικών, ασφαλιστικών, μορφωτικών, εργασιακών κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Σσσσς ! Ησυχία…η ΔΟΕ κοιμάται !
Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. ακόμα σιωπά. Πιθανόν αναμένει να εκδηλωθούν και επίσημα οι πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας για να τις υιοθετήσει. Ως Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις θέσαμε το θέμα από τις αρχές Οκτώβρη στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με συγκεκριμένη πρόταση, πράγμα που είχαν ζητήσει και σύλλογοι εκπαιδευτικών. Η συγκυβέρνηση του γραφειοκρατικού, κυβερνητικού και κρατικού συνδικαλισμού των ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. αρνιέται για δυο ολόκληρους μήνες να το συζητήσει. Φαίνεται ότι τα δικά τους αντανακλαστικά της κοινωνικής αλληλεγγύης υποχωρούν μπροστά στην αγωνία να στηρίξουν την πολιτική της φτωχοποίησης που εφαρμόζουν οι πολιτικοί τους φορείς. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκρύψουν τις συνέπειες αυτής της κοινωνικά ανάλγητης πολιτικής που οδηγεί υποσιτισμένα παιδιά να λιποθυμούν στο σχολείο.
Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Αγώνας, Ανατροπή
Τα σχολεία είναι κοινότητες και όχι εταιρίες ! Και σαν κοινότητες αντίστασης, πρέπει να ορθώσουν ερμητικά τείχη απέναντι στον εισβολέα, στους έμπορους της γνώσης αλλά και της ανέχειας, στα κοράκια της εξουσίας και της αξιολόγησης αλλά και στους γύπες της αγοράς και των χορηγών, στις «φιλάνθρωπες» ΜΚΟ της διαπλοκής και στην πολιτική «ορθολογικής διαχείρισης της φτώχειας». Σαν κοινότητες αλληλεγγύης, πρέπει να κρατήσουν ορθάνοιχτες τις πόρτες στους απλήρωτους, τους άνεργους, τους ξενιτεμένους εργάτες, τους απολυμένους, τους ακάλεστους και βέβαια πριν απ’ όλα, στα παιδιά τους, που είναι παιδιά όλων μας. Σαν κοινότητες αγώνα, να παλέψουν και να διεκδικήσουν, να υπερασπιστούν το δημόσιο, δωρεάν, καθολικό χαρακτήρα του σχολείου : σίτιση για τα παιδιά, λεφτά για το σχολείο, βιβλία για το μάθημα, παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία. Γιατί, αν η Αλληλεγγύη, η Αυτοοργάνωση και η Συλλογικότητα είναι η μια πλευρά της απάντησης, η δεύτερη είναι η Αντίσταση και ο Αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής αλλά και του γερασμένου κόσμου που γεννάει την κοινωνική βαρβαρότητα.
Καλούμε τους συναδέλφους μας, τους Συλλόγους Γονέων, τις λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, τις επιτροπές αγώνα σε κάθε σχολείο, να προχωρήσουν από κοινού σε συγκρότηση κοινών επιτροπών – πρωτοβουλιών αλληλεγγύης και να καταρτίσουν κοινά προγράμματα και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τη στήριξη παιδιών και οικογενειών με σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Στόχος η δημιουργία ενός δικτύου δράσης και αλληλεγγύης που θα αποτελεί ασπίδα συλλογικής προστασίας για όλους του εργαζομένους, όχι με τη λογική του οίκτου και της φιλανθρωπίας αλλά της αλληλεγγύης των εργαζομένων, των ανέργων, της εργαζόμενης πλειοψηφίας με παράλληλη πολιτική δράση μέσα από απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, άρνησης πληρωμής των χαρατσιών για να φύγουν όλοι αυτοί που μας καταστρέφουν, για να φύγουν συγκυβέρνηση, Ε.Ε. ,ΔΝΤ,ΤΡΟΪΚΑ.
Κανένας μόνος του απέναντι στην κρίση
Όλοι μαζί, για να φύγουν συγκυβέρνηση, Ε.Ε., ΔΝΤ, ΤΡΟΪΚΑ
