Γιατί στην Τσιάπας;

Από την Πρωτοχρονιά του 1994, στη μακρινή πολιτεία Τσιάπας του νοτιοανατολικού Μεξικού διεξάγεται ένας αμείλικτος πόλεμος. Ένας πόλεμος στον οποίο από τη μια πλευρά βρίσκονται η κυβέρνηση, ο ομοσπονδιακός στρατός, πολυάριθμες παραστρατιωτικές ομάδες, οι ντόπιοι φεουδάρχες, πολυεθνικές επιχειρήσεις και -φυσικά- ο Μεγάλος Αδελφός: η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Και από την άλλη πλευρά ο Ζαπατιστικός Στρατός Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN) και οι ιθαγενείς κάτοικοι της Τσιάπας. Ένας πόλεμος στον οποίον τα όπλα ποικίλλουν και εξαρτώνται από το ποια πλευρά τα χρησιμοποιεί…

Από την πλευρά της κυβέρνησης, στρατιωτικές επιθέσεις και αποκλεισμός των εξεγερμένων κοινοτήτων, χτυπήματα παραστρατιωτικών ομάδων (με πιο τρανταχτή
περίπτωση τη σφαγή του Δεκέμβρη '97 στο Ακτεάλ που στοίχισε τη ζωή 45 ανθρώπων και τον βίαιο εκτοπισμό από τις κοινότητές τους χιλιάδων άλλων), απειλές, βίαιη παρεμπόδιση της καθημερινής κοινωνικής ζωής των εξεγερμένων κοινοτήτων, ολοκληρωτική απουσία στοιχειωδών κοινωνικών παροχών (νερό, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση), ώθηση των γυναικών στην πορνεία, "εξαφανίσεις" αγωνιστών, συλλήψεις άλλων, προσπάθειες εξαγοράς, χρησιμοποίηση της πιο κίτρινης πλευράς των ΜΜΕ στην κατασυκοφάντηση του αγώνα των κοινοτήτων και στην προβολή των κυβερνητικών επιλογών.

Από την άλλη πλευρά, οι εξεγερμένες ζαπατιστικές κοινότητες που προσπαθούν να οικοδομήσουν την καθημερινή τους ζωή σύμφωνα με τις δικές τους αξίες, σύμφωνα με τις αρχές της κοινοκτημοσύνης της γης και της κοινής κατανομής των προϊόντων της εργασίας τους, της δημοκρατίας και της ισότητας στη λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων. Οι κοινότητες που -παρά το υψηλότατο επίπεδο φτώχειας και έλλειψης στοιχειωδέστατων μέσων επιβίωσης και παρά τον αποκλεισμό (στρατιωτικό και κοινωνικό) που υφίστανται- προσπαθούν να οργανώσουν την καθημερινότητά τους χωρίς καμία εξάρτηση από την κεντρική εξουσία, αρνούμενοι ακόμα και να δεχθούν γιατρούς και δασκάλους από το κράτος, αφού, πολύ σωστά παρατηρούν, είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους το κράτος προσπαθεί να τους ελέγξει και να τους καθυποτάξει. Οι κοινότητες, λοιπόν, οικοδομούν το δικό τους σύστημα παραγωγής, καλλιέργειας και διακίνησης των προϊόντων τους, το δικό τους σύστημα υγείας, το δικό τους σύστημα εκπαίδευσης. Αντιστέκονται στις εισβολές του στρατού προτάσσοντας τα σώματά τους απέναντι στον βαρύ εξοπλισμό των αντιπάλων τους. Προσπαθούν να εφαρμόσουν στην καθημερινότητά τους αξίες ανταγωνιστικές στους νόμους της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού. Αντίσταση, αξιοπρέπεια, αυτονομία στην πράξη είναι τα όπλα τους. Κι όλα αυτά με ένα κόστος βαρύ και καθημερινό…

Χαιρετιστήρια εκδήλωση γιά τους ξένους παρατηρητές