Να πέσουν οι γέφυρες συναίνεσης κυβέρνησης- ΓΣΕΕ

Να νικήσουν οι εργαζόμενοι

 

Με τα πρώτα κρύα του χειμώνα η επιχείρηση "ξεπάγωμα" του ασφαλιστικού ξεκίνησε. Το εναρκτήριο λάκτισμα το έδωσε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος με τη συνέντευξη του στην Ελευθεροτυπία. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέχθηκε να επαναφέρει το ζήτημα ο Πολυζωγόπουλος. Στο πρόσωπό του εκφράζονται πολλές ιδιότητες: πρόεδρος της ΓΣΕΕ που σήκωσε τις σημαίες της αντίστασης τον περασμένο Απρίλη όταν η κυβέρνηση έφερνε τις αντιασφαλιστικές προτάσεις της, μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ και σε καλή θέση εκλογής στο πρόσφατο συνέδριο, φίλος του Σημίτη.

Για να ξεπαγώσει το ασφαλιστικό απαιτείται να αποκοιμηθούν οι εργαζόμενοι. Και ως καλύτερο υπνωτικό η κυβέρνηση επιλέγει τα λόγια των "εκπροσώπων" τους στη ΓΣΕΕ.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πρότεινε ευθαρσώς τη δημιουργία ενός ευέλικτου και εξατομικευμένου ασφαλιστικού συστήματος, που θα χορηγεί συντάξεις " με άξονα την 35ετία" και όριο ηλικίας συνταξιοδότησης μεταξύ των ηλικιών 55 και 65 χρονών. Πρότεινε τη μείωση όσων συντάξεων ξεπερνούν τον τελευταίο μισθό (π.χ. αν τελευταίος μισθός 150.000 δρχ. η σύνταξη να είναι μικρότερη αυτού). 

Μίλησε για επαναπροσδιορισμό των βαρέων, ανθυγιεινών επαγγελμάτων και για κεφαλαιοποιητικό σύστημα στις επικουρικές συντάξεις. Για την ιστορία και μόνο αναφέρουμε ότι με βάση την κεφαλαιοποιητική λογική το κράτος τζόγαρε στο χρηματιστήριο μέρος των αποθεματικών των ταμείων, χάνοντας μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2001 483 δις δρχ.

Αναφέρθηκε γενικά και αόριστα στην ανάγκη ενισχυμένης χρηματοδότησης από το κράτος, προσπερνώντας διακριτικά και το περίφημο αίτημα της ΓΣΕΕ για "επέκταση της τριμερούς χρηματοδότησης και για τους ασφαλισμένους πριν το 1993".

Ενώ μίλησε πολύ, άχνα δεν έβγαλε για την επιστροφή των κλεμμένων ύψους 21 τρις δρχ. από κράτος και εργοδοσία, έκανε "γαργάρα" την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που ήδη έχουν επιβάλλει το 65 ηλικίας ως συντάξιμο όριο για τους ασφαλισμένους μετά το 1993 και έχουν εκτοξεύσει τις εργατικές ασφαλιστικές εισφορές στην κορυφή της Ε.Ε.

Ήταν τόσο "φιλεργατική" η συνέντευξή του, ώστε ο ίδιος ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων έσπευσε να την χειροκροτήσει δηλώνοντας ότι " τα σημεία με τα οποία συμφωνούμε με τη ΓΣΕΕ είναι πολύ περισσότερα από αυτά που διαφωνούμε".
Αμέσως μετά τη σκυτάλη την πήρε η κυβέρνηση και δια του εκπροσώπου της στη χώρα του Λαμπρακιστάν, την εφημερίδα "το Βήμα", διέρρευσε τις προθέσεις της. Όριο συνταξιοδότησης τα 65 χρόνια. Κανένας σύνταξη κάτω από τα 60. Για όποιον παίρνει σύνταξη πριν τα 65 θα περικόπτεται κάθε χρόνο τμήμα των συντάξιμων αποδοχών. Όποιος επιλέγει την παραμονή και μετά τα 65 θα παίρνει και μεγαλύτερη σύνταξη.

Το ύψος της σύνταξης θα υπολογίζεται με βάση τα πέντε "καλύτερα χρόνια" της τελευταίας δεκαετίας, για το κομμάτι του μισθού που υπολογίζεται στη σύνταξη. Δηλαδή το βασικό μισθό, το χρονοεπίδομα και το εξομάλυνσης. Το ύψος των συντάξιμων αποδοχών δεν μπορεί να ξεπερνά το 60% - 70% του τελευταίου, με βάση τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω, μισθού ενώ η επικουρική δεν μπορεί να ξεπερνά το 20%.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση συζητά την παροχή σύνταξης στα 37 χρόνια δουλειάς ανεξάρτητα ηλικίας. Για όσους θυμούνται η αρχική πρόταση Γιαννίτση ήταν 40 χρόνια δουλειάς. Την ίδια στιγμή μελετά "εθελοντική" αύξηση των εργατικών εισφορών για όποιον επιθυμεί μεγαλύτερη σύνταξη. Πού θα βρει τα λεφτά για να τα δώσει ο εργαζόμενος δεν μας λέει.

Είναι φανερό ότι κυβέρνηση, εργοδοσία και υποταγμένος συνδικαλισμός ετοιμάζονται να στήσουν την πιο διαφημισμένη παρωδία διαλόγου με προφανή στόχο να περάσουν οι αντιασφαλιστικές τομές με συναίνεση ή έστω με την καθυπόταξη των ίδιων των εργαζομένων. Η "ευελιξία" και "η περίοδος χάριτος" είναι μια προσπάθεια να περάσουν στα "κρυφά" τα μέτρα, να εμποδίσουν να εκφραστούν ενιαία οι αντιστάσεις των εργαζομένων.

Με την "πρόταση Πολυζωγόπουλου" είναι προφανής η προσπάθεια να παίξουν τα συνδικάτα ενεργό ρόλο στην αποδοχή της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Κι αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αφού από τον Απρίλη έλεγαν "να μην υπάρξει γενικευμένη αύξηση ορίων ηλικίας", μίλαγαν για τριμερή χρηματοδότηση, δηλαδή να πληρώνει ουσιαστικά τρεις φορές ο εργαζόμενος για τη σύνταξή του - μία απευθείας, μια μέσω της φορολογίας του και μια με βάση τις κρατήσεις που του κάνει από το μισθό του ο εργοδότης του.

Από αυτό το συνδικαλισμό δεν έχουν τίποτε καλό να περιμένουν οι εργαζόμενοι. Για να έχουμε προοπτική αντίστασης και νίκης, για να μπορέσουμε να υπάρξει αποφασιστική σύγκρουση με τις επιλογές κυβέρνησης - Ε.Ε. - εργοδοσίας απαιτείται ο απεγκλωβισμός από το υποταγμένο πλαίσιο του κυβερνητικού, κρατικού συνδικαλισμού, απαιτείται η αμφισβήτηση των "ιερών και οσίων" της σημερινής πολιτικής, όπως είναι η ΟΝΕ, η ανταγωνιστικότητα, το κέρδος, η "εθνική ανάπτυξη".

Απαιτείται ένα κίνημα αναγκών και δικαιωμάτων που θα στηρίζεται στη δημοκρατία των Γενικών Συνελεύσεων και των Επιτροπών Αγώνα, στον παρατεταμένο αγώνα για την ανατροπή της επίθεσης και της σημερινής άθλιας πραγματικότητας.

Ένα κίνημα που θα απαιτεί:

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα