Αγωνιστικοί Χαιρετισμοί στη Μονιμότητα

(ανοιχτό γράμμα στους εντός των τειχών εκπαιδευτικούς)

Αγαπητέ συνάδελφε, ισσα,

Αν σου γράφουμε με παραβολές, με απλότητα είναι γιατί το κακό έφτασε καλπάζοντας και εκτός από το θάρρος μας, χρειάζεται και η μαεστρία και η εξυπνάδα και η συστράτευση και οι αναστάσιμες ιδέες!

Γιατί "συνάδελφε της μονιμότητας", που και αυτή μπήκε στο στόχαστρο των ευέλικτων μορφών εργασίας το αγκάθι των διορισμών και της επετηρίδας δεν αφορά μόνο εμάς, τους πληβείους της εκπαίδευσης όπως σκόπιμα και μόνιμα σου ψιθυρίζει η Κίρκη της εξουσίας και των ΜΜΕ. Αν η διαφάνεια, ο έλεγχος και η "στιλπνότητα" της επετηρίδας αντικατασταθεί από τον κακόφημο και ματοβαμένο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, από τις συνεντεύξεις και το θεσμικό ρουσφέτι, από "κριτήρια εντοπιότητας" και τις παρεμβάσεις των νομαρχών τότε το εργασιακό καθεστώς στα σχολεία θ΄ αλλάξει δραματικά.

• Αφού κανένας έλεγχος στο σύστημα διορισμών δεν θα γίνεται από το σκ.

• Αφού το πτυχίο αποσυνδέεται από κάθε εργασιακό δικαίωμα.

• Αφού ο κατακερματισμός, η κατηγοριοποίηση και ο ατομικός ανταγωνισμός θα κατισχύσει σε βάρος της αλληλεγγύης και της διαφάνειας.

• Αφού ο ταπεινωμένος πτυχιούχος, διαγωνισθείς τρις, τετράκις θα περιφέρει το πτυχίο του χωρίς αντίκρυσμα στη μαύρη αγορά εργασίας.

• Αφού το σύστημα φορτώνει τη δική του "αδυναμία" για μαζικούς διορισμούς στην ατομική ενοχή της αποτυχίας.

• Αφού καμία μορφωτική επάρκεια δεν κρίνεται παρά μόνο η στείρα απομνημόνευση και μάλιστα λυκειακού τύπου.

• Αφού οι ελλιπείς διορισμοί επιφέρουν συντριπτικό κάταγμα και στα δικά σου ταμεία (λιγότερες εισφορές).

• Αφού εμμέσως δηλώνεται πως ο διορισμός σου, μέσω της επετηρίδας είναι ταυτόχρονα και πιστοποίηση της ανεπάρκειάς σου και συνακόλουθα η αποτυχία της δημόσιας εκπαίδευσης γιατί χρειάζεται η διαρκής συμμόρφωσή σου.

Συνέδελφε, ισσα,

Τον Ιούνιο του 1998 το εκπαιδευτικό κίνημα έδωσε ένα σπάνιο δείγμα κοινωνικής και δημοκρατικής αλληλεγγύης όταν έξω από τα εξεταστικά κέντρα υπερασπίζονταν το δικαίωμα στη δουλειά των άνεργων εκπαιδευτικών. Όταν ύψωνε το ανάστημά του απέναντι στην αχρειότητα της καταστολής και των κρατικών μηχανισμών, αποδεικνύοντας "σε πείσμα των καιρών" πως η αλληλεγγύη ζει και πως η "σιδερένια φτέρνα" του εκσυγχρονισμού δεν θα περάσει χωρίς κόστος πάνω από τα δικαιώματα του εργαζόμενου.

Ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ είναι "άταφος νεκρός", κανείς δεν τον υπερασπίζεται, ακόμα και οι εξεταζόμενοι του 1998 διαδηλώνουν φωνάζοντας "με ΜΑΤ και βία δεν γίνεται παιδεία" με οδηγό την απελπισία αυτοί πείστηκαν πως το δικαίωμα στη δουλειά σχετίζεται με το ρίσκο και το λότο.

Στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ το "εγώ" έγινε "εμείς" ίσως γιατί κυρίως το εκπαιδευτικό κίνημα αλλά και οι πολίτες που αφυπνίστηκαν κατανόησαν πως η καμπάνα χτυπάει και για αυτούς, πως αν σήμερα σιωπήσουν το αύριο θάναι δυσκολότερο.

Συνάδελφε,ισσα,

Εμείς οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί διαλέξαμε το δύσκολο και τραχύ δρόμο, αυτόν που γράφει πως το δημόσιο σχολείο δεν είναι για πούλημα. Αρνηθήκαμε να βάλουμε τις ανάγκες μας ως σφαγία στο βωμό της αγοράς και της αγοραίας λογικής. 

Υποστηρίζουμε πως η εκπαίδευση έχει έλλειμμα και όχι πλεόνασμα εκπαιδευτικών.

Χρειαζόμαστε ένα δημόσιο σχολείο που να εντάξει στον κορμό του τα 200.000 παιδιά των δρόμων και της πρώιμης εργασίας να επεκταθεί η δημόσια εκπαίδευση αγκαλιάζοντας, σ΄ ένα ενιαίο σύνολο, το γαλαξία της ιδιωτικής κατάρτισης (ΟΑΕΔ, ΚΕΚ, ΙΕΚ) που σήμερα λυμαίνονται οι χρυσοκάνθαροι και οι μαυραγορίτες.

Χρειαζόμαστε ένα δημόσιο σχολείο, ενιαίο και δωρεάν, με 20 μαθητές στο τμήμα, με μείωση των ταξικών φραγμών, με διασφάλιση των δημοκρατικών κατακτήσεών μας.

Η μαχόμενη ανεργία δεν βολεύεται με λιγότερο σχολείο, με λιγότερο εκπαιδευτικό ουρανό!

Έτσι, λοιπόν, με την ανακοίνωση του ΑΣΕΠ αρχίσαμε να παίρνουμε τα μέτρα μας, αξιοποιώντας την πείρα του παρελθόντος, μιλώντας εφόλης της ύλης. Σ΄ αυτόν τον αγώνα σε θέλουμε συμμαχητή και συμπαραστάτη, πιστεύοντας στη δύναμη της αλληλεγγύης.

Η υπόθεση των μαζικών διορισμών και της επετηρίδας, η μάχη του ΑΣΕΠ σε αφορά.

Π.Ε.Α.Ε.

Επιστροφή