_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ

«Η  ΠΡΟΟΔΟΣ»

ΔΕ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ

ΔΕ ΘΑ  ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η χώρα βρίσκεται υπό διπλή κατοχή Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα: οι αποφάσεις του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. δε χρειάζεται να περνάνε από τη Βουλή για να επικυρωθούν, αρκεί μια υπογραφή του υπουργού οικονομικών!

Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης γι’ αυτή την εξέλιξη είναι τεράστιες.

Η ενεργοποίηση του μηχανισμού «στήριξης» Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.  έχει καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους. Ήδη, οι βασικές διατάξεις του ν/σχ Λοβέρδου για το ασφαλιστικό που είδαν τη δημοσιότητα, καταργούν την κοινωνική ασφάλιση, απογειώνουν τα όρια ηλικίας και μετατρέπουν τη σύνταξη σε επίδομα ένδειας. Ταυτόχρονα συνεχίζεται η καταλήστευση του εισοδήματος των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων. Η αύξηση του ορίου των επιτρεπόμενων απολύσεων, η μείωση των αποζημιώσεων για τους απολυμένους αλλά και η ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

Η ακραία χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων δε θα είναι ένα - μεγάλο έστω -διάλειμμα. Οι δυνάμεις που την επιβάλλουν θα επιδιώξουν να τη διατηρήσουν όσο περισσότερο μπορούν. Ακόμη και μια μακροπρόθεσμη ανάκαμψη της οικονομίας, δε θα αρκεί από μόνη της για να αλλάξουν οι κανόνες που σήμερα διαμορφώνονται.  Αυτό που «παίζεται» αυτή την περίοδο, δεν είναι η απώλεια δυο (τουλάχιστον) μισθών ή  συντάξεων. Είναι η βάση πάνω στην οποία θα χτίζουμε τις ζωές μας κι εμείς και τα παιδιά μας.

Η εκπαίδευση στην εποχή της κρίσης

Η κυβέρνηση οδηγεί το δημόσιο σχολείο σε διάλυση και επιχειρεί να καταστήσει υπεύθυνους για αυτό τους εκπαιδευτικούς.

Με την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας αλλά και την ψήφιση στη Βουλή του νόμου για το «νέο σχολείο» χιλιάδες συνάδελφοι μας ωρομίσθιοι και αναπληρωτές οδηγούνται στην ανεργία και το δημόσιο σχολείο σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και υποβάθμιση. Τη θέση των απολυμένων συναδέλφων μας, θα πάρουν υποχρεωτικές και μίζερες υπερωρίες για τους υπόλοιπους, υποβαθμίζοντας ακόμη παραπέρα τη διδασκαλία.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει την αξιολόγηση με πρώτο βήμα την πιλοτική εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης. Απειλεί τα στελέχη της εκπαίδευσης πως δε θα ξαναγίνουν στελέχη αν δεν προωθήσουν, με δική τους ευθύνη, τέτοια προγράμματα. Το πρόγραμμα που προτείνει είτε θα εκφυλιστεί σε μία ακόμη αρπαχτή για κάποιους από τους μανδαρίνους της παιδαγωγικής, είτε (ακόμη χειρότερα) θα μετατρέψει όλη την εκπαίδευση σε ένα τεράστιο  φροντιστήριο για την προετοιμασία των μαθητών εν όψει της ποσοτικής αποτίμησης των επιδόσεων τους μέσω νέων εξεταστικών διαδικασιών (από το δημοτικό ως το λύκειο). Αν το πρόγραμμα πετύχει τους στόχους του η ελληνική κοινωνία θα αποδεχτεί και επίσημα πως όχι μόνο η ουσιαστική αλλά ούτε καν η τυπική ισότητα μεταξύ των μαθητών δεν είναι εφικτή. Κάθε σχολείο θα εξαρτάται από τις «χορηγίες» των γονέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των επιχειρήσεων. Αν το πρόγραμμα «πετύχει» θα καταδικάσει μικρούς μαθητές μόνο και μόνο επειδή οι γονείς τους είναι φτωχοί και δεν μπορούν να μπαλώσουν τα τρύπες της κρατικής χρηματοδότησης.

Τα προηγούμενα χρόνια τεράστια ποσά πέρασαν από το χώρο της εκπαίδευσης χωρίς να αφήσουν τίποτα στο δημόσιο σχολείο και στον εκπαιδευτικό. Για παράδειγμα, με το 2ο ΕΠΕΑΕΚ (2000 - 2006) απορροφήθηκαν πάνω από 2.000.000.000 ευρώ. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έδωσε λόγο για τα χρήματα αυτά στην εκπαιδευτική κοινότητα. Οι πολιτικές και εκπαιδευτικές ελίτ που διαχειρίστηκαν εκείνα τα χρήματα μένουν στο απυρόβλητο. Σήμερα το έργο τους θεωρείται από όλους αποτυχημένο. Τα παραδείγματα της εξομοίωσης, των αναλυτικών προγραμμάτων (που τώρα αγκομαχούν πρώτα να τα εξορθολογήσουν και μετά να τα αλλάξουν) και των βιβλίων είναι χαρακτηριστικά.

Ακόμα και σήμερα όμως το πάρτι συνεχίζεται: πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ θα μοιραστούν σε εμπειρογνώμονες, ειδικούς και επιμορφωτές για την ψηφιακή υποδομή, τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών και την επιμόρφωση. Γιατί; Ξέρουν αυτοί καλύτερα από τις δυνάμεις της ζωντανής εκπαίδευσης τις ανάγκες του δημόσιου σχολείου; Όπως τις ήξεραν και τα προηγούμενα χρόνια; Δεν έχουν ανάγκες υλικοτεχνικών υποδομών οι σχολικές μονάδες; Μόνο οι ψηφιακές υποδομές μας λείπουν; Έχουμε ανθρώπινες αυλές; Οι αίθουσες είναι επαρκώς εξοπλισμένες, με χάρτες, με βιβλιοθήκες με γωνίες μελέτης ή ομαδικής εργασίας με υλικά για να κάνουν το μάθημα ζωντανό;

Αυτά και άλλα ερωτήματα δε θα τα απαντήσει ποτέ αυτή η πολιτική και εκπαιδευτική ελίτ. Δεν την ενδιαφέρουν.

Μετά από λίγα χρόνια κάποιοι θα έχουν γίνει ακόμη πλουσιότεροι, στο δημόσιο σχολείο δεν θα έχει μείνει καμία άξια λόγου υποδομή και οι «ιθύνοντες» θα θέλουν πάλι να μας επιμορφώσουν, γιατί αφενός κάπου θα πρέπει να ρίξουν το βάρος της αποτυχίας τους και αφετέρου όλο και κάποιο νέο κονδύλι θα θέλουν να απορροφήσουν.

Το δημοκρατικό πρόβλημα: Να μιλήσει ο λαός!

Η κυβέρνηση εξαπάτησε τους εργαζόμενους όταν προεκλογικά υποσχόταν αυξήσεις στους μισθούς και τελικά οδήγησε τη χώρα στην αγκαλιά του Δ.Ν.Τ.

Η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να παίρνει μέτρα που φέρνουν τον κόσμο της εργασίας έναν αιώνα πίσω χωρίς καν να ρωτήσει τους εργαζόμενους. Η πρόταση πραγματοποίησης δημοψηφίσματος για το Σύμφωνο Σταθερότητας μπορεί να προκαλεί ρίγη ανατριχίλας στην κυβέρνηση αλλά είναι  μια πρόταση που μπορεί να βοηθήσει το λαϊκό παράγοντα να βγει αποφασιστικά στο προσκήνιο και να επιβάλλει λύσεις υπέρ των εργαζόμενων.

Τα «μέτρα» είναι άδικα για τους εργαζόμενους.

Την περασμένη δεκαετία το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 60%. Οι εργαζόμενοι ελάχιστα επωφελήθηκαν από την αύξηση της κοινωνικής πίτας. Καλούνται βέβαια τώρα να πληρώσουν το λογαριασμό. Την ίδια στιγμή οι τράπεζες που θησαύρισαν όλα αυτά τα χρόνια παίρνουν «προίκα» 28 δις αρχικά και 10 δις αργότερα.

Η φορολογία για τις εταιρίες ήταν 45% τη δεκαετία του 1990, 20% σήμερα.

Επίσης με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις του ΦΠΑ αλλά και των άλλων έμμεσων φόρων το εισόδημα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων  πλήττεται ανεπανόρθωτα.

Τα «μέτρα» δε θα αποτρέψουν τη χρεοκοπία.

Οι υπερασπιστές των μέτρων ισχυρίζονται ότι αν δεν τα έπαιρνε η κυβέρνηση θα πτώχευε η χώρα. Κανείς όμως δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι ακόμη και με τη λήψη αυτών των μέτρων δεν θα πτωχεύσουμε. Το αντίθετο.  Άλλωστε το πιο αισιόδοξο σενάριο προβλέπει ότι το έλλειμμα θα φτάσει 150% μετά από τρία χρόνια. Όλοι ξέρουν ότι και νέα μέτρα θα ληφθούν σε βάρος των εργαζόμενων.

Το ΔΝΤ και η ΕΕ δεν είναι μονόδρομος. Είναι πολιτική επιλογή.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η επιλογή του ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Δε σκέφτεται καν να συζητήσει τη μείωση των εξοπλισμών, την απόσυρση των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, τη διεθνοποίηση του προβλήματος της Ελλάδας-και την επιδίωξη κοινής λύσης μαζί με τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία)-τη φορολογία των τραπεζών, την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με όπλο την απειλή για στάση πληρωμών  αυτού του χρέους.

Τέτοιες λύσεις πρέπει και μπορεί να επιβάλλουν οι εργαζόμενοι έχοντας πάντα υπόψη ότι δεν υπάρχει βασιλική οδός για την έξοδο από την κρίση. Υπάρχουν όμως δρόμοι αξιοπρέπειας και εξαθλίωσης. Δρόμοι ισότητας και ανισότητας. Δρόμοι ελευθερίας και δουλείας. Δρόμοι πολιτισμού και βαρβαρότητας. Γιατί να μην επιλέξουμε;

Διεκδικούμε:

-        Ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και του Συμφώνου Σταθερότητας.  

-        Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος Διαμαντοπούλου. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση. Κανείς  αναπληρωτής ή  ωρομίσθιος να μη χάσει τη δουλειά του. Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους.

-        Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν, δίχρονη προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά.

-        Να μην κατατεθούν τα αντιασφαλιστικά νομοσχέδια της κυβέρνησης. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. 

-        Να σταματήσει το πάρτι του ΕΣΠΑ. Υποδομές για τα σχολεία τώρα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

-        Αγωνιζόμαστε και συμβάλλουμε στη δημιουργία πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου χωρίς αποκλεισμούς.

-        Συμμετέχουμε στις απεργίες ενωτικά και συντονισμένα.

-        Προχωράμε σε καταλήψεις δημόσιων κτηρίων.

-        Δε συνεργαζόμαστε με το Υπουργείο Παιδείας. Αρνούμαστε την αυτοαξιολόγηση καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων που θα κληθούν να συνεδριάσουν  να απορρίψουν τη συμμετοχή του σχολείου σε αυτή.

-        Τα σχολεία του Συλλόγου μας δε συμμετέχουν στην εφαρμογή των πιλοτικών προγραμμάτων του νέου σχολείου.

-        Κανένας συνάδελφος  μέλος του συλλόγου μας να μη γίνει μέντορας-αξιολογητής.

-        Δεν καλύπτουμε τις ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, δεν αναλαμβάνουμε υπερωρίες. Αρνούμαστε με αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων την αύξηση των μαθητών στα τμήματα. Διεκδικούμε 20 μαθητές στο τμήμα.

-        Αναρτούμε πανό, σημαίες, πλακάτ στα σχολεία.

-        Ενημερώνουμε τους γονείς για τα νέα μέτρα με επιστολή και συναντήσεις μαζί τους.

-        Πλαισιώνουμε τις απεργιακές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις μας και με αντισυμβατικές μορφές δράσης (αντιμαθήματα, μαζική δήλωση ασθένειας, λευκή απεργία).

-        Δε συμμετέχουμε σε σεμινάρια προώθησης του νέου σχολείου.

-        Δε συμμετέχουμε σε πανηγυρικές εκδηλώσεις για τα σχολεία που διοργανώνουν η Νομαρχία και οι Δήμοι. Δεν ξεχνάμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει τεράστια ευθύνη για την καθυστέρηση καταβολής ή και κατάχρησης των - ελάχιστων έστω - χρημάτων στα σχολεία.