_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Ούτε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο δεν ήθελε

 το ωρολόγιο πρόγραμμα των 800 σχολείων

Δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα,

επιστημονικά θεμελιωμένη εκπαιδευτική πολιτική

και άλλα ανέκδοτα

του Πέτρου Μενδώνη,

 εκπροσώπου των Παρεμβάσεων  Κινήσεων Συσπειρώσεων

στο ΔΣ του ΙΠΕΜ ΔΟΕ

Αποσπάσματα από την πράξη 10/2010

του Τμήματος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου[i]

 «Σήμερα, 04-05-2010, ημέρα Τρίτη και ώρα 12.00 μ.μ. συνεδρίασε το Τμήμα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου…

Ο πρόεδρος του Τμήματος κ. …… παίρνει το λόγο και εξηγεί ότι επαναφέρει προς συζήτηση το θέμα της πρότασης για αναμόρφωση των Ωρολογίων Προγραμμάτων των 6/θ και άνω δημοτικών σχολείων που θα λειτουργήσουν με αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το σχολικό έτος 2010-2011, διότι, θα πρέπει να σταλεί πρόταση στο Υπουργείο Παιδείας Δ.Β.Μ.Θ. σύμφωνα με το πλαίσιο που έχει τεθεί, υπογραμμίζοντας τη διάσταση του γνωμοδοτικού ρόλου του Π.Ι. και ότι με βάση τις αρμοδιότητες του Π.Ι. αυτό που έρχεται προς έγκριση στο Τμήμα δεν είναι οι αποφάσεις του Υπουργείου επί των οποίων ασκήθηκε κριτική από τα μέλη της Συνεδρίας, αλλά η απάντηση στο αίτημα του Υπουργείου για σύνταξη ενός Ωρολογίου Προγράμματος, με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές – δουλειά που έκανε και παρουσίασε με την εισήγηση του ο κ. …… και η οποία δεν δέχθηκε επί της ουσίας καμία αρνητική κριτική. (…)

Στη συνέχεια διαπιστώνει ότι με βάση τα παραπάνω γεγονότα το Τμήμα οδηγήθηκε στην προηγούμενη συνεδρία του και με ευθύνη του ίδιου προσωπικά, σε διαδικαστικό λάθος: η εισήγηση του κ. …… αποτελούσε τη μοναδική απάντηση στο αίτημα του Υπουργείου και θα μπορούσε να τεθεί σε ψηφοφορία μόνο έναντι μιας άλλης εναλλακτικής εισήγησης που θα απαντούσε στο ίδιο αίτημα. Έναντι αυτής της διαδικαστικά ορθής πρακτικής, έθεσε σε ψηφοφορία τη μοναδική εισήγηση, την οποία απορρίπτοντας το Τμήμα οδηγήθηκε στην κατάσταση να μην μπορεί το Π.Ι. να απαντήσει στο αίτημα του Υπουργείου Παιδείας Δ.Β.Μ.Θ., ως όφειλε. Αυτός είναι και ο λόγος που τον υποχρεώνει να επαναφέρει το θέμα προς συζήτηση.

Στη συνέχεια καλεί τον κ. …… να εισηγηθεί εκ νέου τη συγκεκριμένη πρόταση στο Τμήμα.  (…)

Το Τμήμα, μετά από μακρά διαλογική συζήτηση, αποφασίζει κατά πλειοψηφία την έγκριση του Ω.Π. …»

Η Πράξη 10/2010 του Τμήματος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Π.Ι. έχει ιδιαίτερη σημασία για τα δημοτικά σχολεία, ειδικά για 800 από αυτά, αφού η εισήγηση για την οποία γίνεται λόγος στα παραπάνω αποσπάσματα ( και η οποία πρώτα απορρίφθηκε και μετά εγκρίθηκε) είναι γνωστή στους εκπαιδευτικούς ως ωρολόγιο πρόγραμμα των 800 σχολείων[ii].

Επειδή όμως η γλώσσα της συγκεκριμένης Πράξης δεν είναι καθόλου εύληπτη ας προσπαθήσουμε να αφηγηθούμε τα γεγονότα που περιγράφει και να απαντήσουμε στο ερώτημα: «πώς γίνεται να απορρίπτεις αρχικά μια πρόταση και στη συνέχεια να την υιοθετείς, χωρίς να αλλάξει τίποτα ούτε στην ίδια την πρόταση ούτε στο πλαίσιο όπου αυτή εντάσσεται;» Γιατί η ιστοριούλα αυτή, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά, τη «δημοκρατική» οργάνωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος και τη θεμελίωση του σε «επιστημονικά πορίσματα».

Σιγά μην έδινε το υπουργείο δικαίωμα διαφωνίας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του

Σε μία πρώτη συνεδρίαση του τμήματος, συζητείται το θέμα της πρότασης για αναμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος των 6/θέσων και άνω δημοτικών σχολείων, σε απάντηση του αιτήματος του υπουργείου και στη βάση συγκεκριμένων προδιαγραφών[iii]. Ένα από τα μέλη του τμήματος καταθέτει εισήγηση για το νέο πρόγραμμα. Ακολουθεί συζήτηση και στο τέλος της γίνεται ψηφοφορία, με την οποία και απορρίπτεται η εισήγηση.

Κάποιες μέρες μετά την απόρριψη, στις 4 του Μάη,  ακολουθεί δεύτερη συνεδρίαση. Στην αρχή αυτής της δεύτερης συνεδρίασης ο πρόεδρος εξηγεί πως το  Τμήμα δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τις αποφάσεις του υπουργείου (το Υπουργείο είναι πάντα υπεράνω κριτικής) ούτε και μπορεί να ψηφίσει επί της μίας και μοναδικής πρότασης που υλοποιεί το αίτημα του υπουργείου. Ξεκαθαρίζει δηλαδή πως η μία και μοναδική πρόταση ωρολογίου προγράμματος θα εγκριθεί είτε με είτε χωρίς ψηφοφορία, και  καλεί τον εισηγητή σε εκ νέου παρουσίαση της συγκεκριμένης πρότασης.

Μετά από αυτό, τα μέλη της πλειοψηφίας του Τμήματος αποφασίζουν να συμμορφωθούν στις υπουργικές εντολές, αλλάζοντας την αρχική τους τοποθέτηση και εγκρίνοντας την εισήγηση. Στη συνέχεια (όπως φαίνεται σε άλλα σημεία της Πράξης) η ίδια πλειοψηφία προχωρά στη διατύπωση επιμέρους διορθωτικών προτάσεων, τις οποίες δεν έλαβε υπόψη του ο εισηγητής.  Ελάχιστα μέλη του Τμήματος επιμένουν στις απόψεις που είχαν από την αρχή υποστηρίξει, πριν τους επαναφέρουν στην τάξη οι αρμόδιοι.

Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;

Η συνέχεια της ιστορίας, γράφεται στα σχολεία. Η εισήγηση (που αρχικά απορρίφθηκε και εν τέλει υιοθετήθηκε σε πνεύμα δημοσιοϋπαλληλικής συμμόρφωσης εις τας άνωθεν εντολάς) αποτελεί το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα χιλιάδων εκπαιδευτικών και δεκάδων χιλιάδων μαθητών. Μαθητές, δάσκαλοι και γονείς θα πληρώσουν ποικιλότροπα (κάποιοι πληρώνουν ήδη με ψυχική οδύνη) τις αντιπαιδαγωγικές, νεοφιλελεύθερες και πολιτικάντικες εμπνεύσεις της υπουργού και τη υπαλληλική νοοτροπία που επιβάλλεται από το Υπουργείο στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Περί αυτού πρόκειται. Η μόρφωση των μαθητών και η δουλειά των εκπαιδευτικών των 800 μεγαλύτερων δημοτικών σχολείων της χώρας κρέμεται από την εξουσία μιας υπουργού, που ασκεί ετσιθελική πολιτική στο γενικότερο πλαίσιο της αντιλαϊκής επίθεσης και της υπαγωγής των σχολείων στην προετοιμασία του ελαστικά εργαζόμενου.

Η σημασία της Πράξης 10/2010 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Για να καταλάβουμε τη σημασία της Πράξης 10/2010 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και να συλλάβουμε τη σημασία που έχει τελικά η επιβολή της εισήγησης, παρά την αρχική θέληση της πλειοψηφίας του αρμόδιου τμήματος, ας ρίξουμε μια ματιά στο έγγραφο με τίτλο «Διευκρινίσεις για τα 800 Δημοτικά Σχολεία με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα»  που δημοσιοποίησε η Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας:  «Η  παραμονή  των  μαθητών  στο σχολείο έως  τις  2.00 μ.μ., και  ιδιαίτερα  αυτή των  μικρότερων  τάξεων,  έχει  δοκιμαστεί με επιτυχία, ως  εκπαιδευτική  πρακτική, και ισχύει  στις  περισσότερες  ευρωπαϊκές  χώρες. Αντίστοιχο  πρόγραμμα  αναβάθμισης  του Ολοήμερου  Δημοτικού Σχολείου  εφαρμόζεται  και  στο  Κυπριακό  Εκπαιδευτικό  σύστημα  (παράταση διδακτικού ωραρίου, εμπλουτισμός  του  ωρολογίου  προγράμματος με νέα διδακτικά αντικείμενα).  Η  λειτουργία  των 800 Ολοήμερων  Δημοτικών  Σχολείων με  Ενιαίο Αναμορφωμένο  Πρόγραμμα και  ο  επιπλέον  χρόνος  παραμονής  των μαθητών  στο σχολείο, στηρίζεται  και σε  αντίστοιχη  εισήγηση του  Παιδαγωγικού  Ινστιτούτου  (Πράξη  10/4-5-2010).» (http://www.alfavita.gr/ank_b/ank3_6_10_1526.php)

Μια προσεκτική ανάγνωση της παραγράφου της Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως το υπουργείο κατέληξε στην απόφαση για παραμονή των μαθητών ως τις 2.00 μ.μ. στηριζόμενο στην ευρωπαϊκή εμπειρία και στην κυπριακή εκπαιδευτική πολιτική. Η κυπριακή εκπαιδευτική πολιτική στηρίζει επίσης τον «εμπλουτισμό του ωρολογίου προγράμματος με νέα διδακτικά αντικείμενα»[iv] . Οι υπόλοιπες παράμετροι των αποφάσεων του στηρίζονται αποκλειστικά στην εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.  

Πράγμα που σημαίνει ότι η εισήγηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σηκώνει το βάρος: α. του καθημερινού υποχρεωτικού επτάωρου (με τουλάχιστον έξι διαφορετικά μαθήματα) για όλους τους μαθητές, β. της διδασκαλίας των αγγλικών από την α’ δημοτικού, γ. της εισαγωγής των ηλεκτρονικών υπολογιστών ως ξεχωριστό μάθημα αντί της αξιοποίησης τους με οριζόντιο τρόπο σε όλα τα μαθήματα, δ. του κατακερματισμού της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε 11, 13 και 15 διαφορετικά μαθήματα για τις μικρές, μεσαίες και μεγάλες τάξεις αντίστοιχα, ε. της κατανομής του εκπαιδευτικού έργου σε 7 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς ακόμη και  στην πρώτη τάξη, στ. της δυνατότητας όλα αυτά να επιτευχθούν στο πλαίσιο των άθλιων υλικοτεχνικών υποδομών, της παραδοσιακής ελληνικής υποχρηματοδότησης των δημόσιων σχολείων και της άγριας λιτότητας που επιβάλλει το πρόγραμμα σταθερότητας, ζ. της εφαρμογής αυτών των αλλαγών χωρίς την ταυτόχρονη αλλαγή των αναλυτικών προγραμμάτων και των διδακτικών εγχειριδίων που τα συνοδεύουν, η. της σύνδεσης αυτών των αλλαγών με στόχους όπως η «μείωση στο ελάχιστο των περισσότερων απογευματινών δραστηριοτήτων των μαθητών σε χώρους εκτός σχολείου, περιορίζοντας την ταλαιπωρία των παιδιών και τα έξοδα των γονέων» και το πολυδιαφημισμένο «η τσάντα να μένει στο σχολείο», θ. της περιθωριοποίησης της μελέτης στην προαιρετική ζώνη και της απουσία της από την υποχρεωτική και  ι. της ανυπαρξίας του παραμικρού διαλόγου ή αντιπαράθεσης με την εκπαιδευτική κοινότητα πριν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις.

Όλο αυτό το βάρος ρίχνει το Υπουργείο στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Στους δημοκρατικούς καιρούς μας, λογικό θα ήταν τα μέλη του Τμήματος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, να τοποθετηθούν δημόσια ως πολίτες και ως επιστήμονες. Ή μήπως…

Και τώρα τι γίνεται;

Το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να τους σταματήσει,  δυναμώνοντας το πνεύμα αντίστασης και κριτικής που έχει ήδη γεννηθεί. Οι αποφάσεις των πρωτοβάθμιων συλλόγων εκπαιδευτικών και των συλλόγων διδασκόντων είναι μια καλή αρχή που πρέπει να γενικευτεί. Η ενημέρωση των γονέων, έστω και την τελευταία στιγμή του σχολικού έτους, είναι απαραίτητη.  Η ενεργοποίηση της Ομοσπονδίας θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά. Μπορεί όμως να ξυπνήσει η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ; Ή μήπως ο κυβερνητικός συνδικαλισμός του δικομματισμού έχει κυριαρχήσει οριστικά, βρίσκοντας καταφύγιο στις αποφάσεις της περσινής Γ.Σ. του κλάδου, που σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν το θέμα;

Έτσι κι αλλιώς φαίνεται ότι μπορούμε να νικήσουμε!

Σημειώσεις