ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

αρχείο

_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

ανεξάρτητες αυτόνομες αγωνιστικές ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

 Δεν τους εμπιστευόμαστε τις ζωές μας – Δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους

Στο δρόμο του αποφασιστικού αγώνα ανεξάρτητα, ανυπότακτα, ριζοσπαστικά

…στην τάξη, στο σχολείο, στο κίνημα.

Ο βασιλιάς είναι γυμνός

Στην καρδιά της άνοιξης, ο παγωμένος λίβας της οικονομικής κρίσης - δομικής κρίσης του συστήματος -  απειλεί να κάψει τα σπαρτά, τη ζωή των εργαζόμενων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο!!!

Η  Οδός Τείχους, όπως θα μεταφράζαμε στα ελληνικά τη Wall Street, κατάρρευσε με τον ίδιο εκκωφαντικό θόρυβο που κατάρρευσε και το τείχος του Βερολίνου. Τραγική ειρωνεία… η πτώση του τείχους της ανατολής μεταφράστηκε ως το τέλος της ιστορίας, η πτώση του τείχους της δύσης ως την αρχή μιας νέας.

       Στις δημοσιές ηχούν ακόμα τα τραγούδια των εργολάβων του πλούτου για τις εκατό μέρες διακυβέρνησης του Ομπάμα. Τα σιδερένια χέρια των βιομηχάνων και των τραπεζιτών καταλαμβάνουν τη μία μετά την άλλη τις πόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης. Ένα νέο οικονομικό κραχ, αντίστοιχο του '30 στο κατώφλι των κρατών της σταθερότητας. Οι επιχειρήσεις δε βρίσκουν πια αγοραστές για τα προϊόντα τους, ενώ οι τράπεζες μοιράζουν κάρτες και δάνεια, διεκδικώντας ξετσίπωτα τα σπίτια των δανειοληπτών που δεν μπορούν να τα ξεπληρώσουν. Η κρίση είναι εδώ, όχι μόνο στους αριθμούς και τις στατιστικές αλλά στην καθημερινή μας ζωή. Αυτοί που την προκάλεσαν, η ίδια η ατμομηχανή των μηχανισμών της αγοράς, το κυνήγι του κέρδους βασιζόμενο στην εκμετάλλευση των εργαζομένων,  στέλνουν σήμερα το λογαριασμό : αυτοί αδειάζουν το πορτοφόλι του εργαζόμενου , στέλνουν το βιβλιάριο υγείας στον κάλαθο των αχρήστων, αφήνουν τον απόμαχο της δουλειάς χωρίς εφάπαξ.

Ο νεοφιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία εφευρίσκουν την «εξυγίανση» της αγοράς ως έξοδο από την κρίση επιμένοντας στο σύμφωνο σταθερότητας και τη στρατηγική της Λισαβόνας.  Και οι δύο πυλώνες που στέγασαν επί χρόνια τις τύχες των λαών της Ευρώπης κρύβουν ότι το 70% -90% του παγκόσμιου πλούτου στρογγυλοκάθεται στις τσέπες του 20% του πληθυσμού της γης. Ένας κόσμος κλειστού ορίζοντα με τις οδηγίες της Κομισιόν για πάγωμα μισθών, φοροεισπρακτικά μέτρα, κατάργηση συνταξιοδοτικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Ο παππούς και η εγγονή είναι πια η ίδια γενιά. Ο απόκληρος της δουλειάς αγωνιά για τη σύνταξη και το εφάπαξ, ενώ τα νιάτα συνθλίβονται στα προγράμματα stage, στην ψευτοαπασχόληση και στην ανεργία. Ένα νέο μοντέλο εργασίας απλώνεται όπου ο άνθρωπος δεν εκπληρώνει τον εαυτό του αλλά τον αρνείται.

 Τοπίο στην ομίχλη

        Η Ν.Δ. κατακεραυνώνει τα πλήθη εν' όψει των ευρωεκλογών, ενώ η Βουλή βραβεύει τον Μπαρόζο με το «χρυσό μετάλλιό» της, για την προσφορά του σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού, στην Ε.Ε. Το γαλάζιο της «ταπεινής και σεμνής» Ν.Δ . μπλέκεται με το σταχτί της συγκάλυψης Παυλίδη, του Βατοπεδίου και της SIEMENS. Η αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζεται να πάρει τη σκυτάλη της λεηλασίας του κοινωνικού σώματος και προτείνει «πράσινες οικονομίες» για την έξοδο από την κρίση. Η Ελλάδα βαδίζει στις κάλπες μουτρωμένη. Έχει καταλάβει πια ότι ο νεοφιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, δηλ. της  επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα.

        Στη ροή του χρόνου η μνήμη δεν καταργεί ούτε το σκάνδαλο Κοσκωτά, ούτε τις ΑΓΕΤ- ΟΤΕ ούτε το σούπερ - ντηλ του χρηματιστηρίου. Οι κουμπάροι, τα δομημένα ομόλογα και τα ρασοφόρα φλουριά δείχνουν στην ίδια μεριά. Αποκρισάτορας του κεφαλαίου ο δικομματισμός δεν ευθύνεται μόνο για την οικονομική φτώχεια των εργαζομένων. Ευθύνεται γιατί οι δικοί τους άνθρωποι εγκαθίδρυσαν στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου ως υλικά ζωής : την ατομική λύση, την ημετεροκρατία, την κατασπατάληση της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Στο πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης ανήκουν και οι ευθύνες της επίσημης αριστεράς γιατί δεν αφουγκράστηκε τις ήττες της, γιατί ξόρκισε και δεν ερμήνευσε το τείχος του Βερολίνου. Περιορίστηκε σε λογικές διαχείρισης των μαζών και κατήγγειλε κάθε πολιτικά «επικίνδυνο» κίνημα αντί να δείξει την έφοδο στον ουρανό.

Κοινωνία στο γύψο

          Τούτες τις μέρες στα παλιά μπουντρούμια της Γκεστάπο ανεβαίνει ένα θεατρικό έργο που μιλάει για την Οδύσσεια κάθε κρατουμένου. Στο θίασο της μεταπολίτευσης τα «εθνικά» κόμματα εξουσίας με την αρωγή των ΜΜΕ σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να καταστείλουν τις δημοκρατικές ελευθερίες και να περικόψουν κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα. Λάστιχα αγροτών ξεφουσκώνει το ΠΑΣΟΚ, μαζικές εκκενώσεις του Πολυτεχνείου. Ζαρντινιέρες και πράσινα παπούτσια η ΝΔ. Σε συγχορδία τα στελέχη τους κινδυνολογούν εις βάρος του πανεπιστημιακού ασύλου. Έτσι στρώνεται το χαλί να οδηγούνται 16χρονοι στις φυλακές με το μισό αντιτρομοκρατικό νόμο στην πλάτη  τους και παράλληλα δημιουργείται το κλίμα όπου ανθεί το παρακράτος με τυφλά χτυπήματα κατά της διαφορετικότητας, της νεότερης προσφυγιάς, κατά της εργάτριας-καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Η Αλφαβήτα της ένδειας

        Οι μισθοί των εκπαιδευτικών καθηλωμένοι εδώ και χρόνια. Στον πίνακα φέτος γράφουμε 0%+0% ! Η υποχρηματοδότηση, τα κενά, οι υπερωρίες τσαλακώνουν την καμπάνια του ΥΠΕΠΘ «όλα είναι θέμα παιδείας». Η απλήρωτη εργασία της ωρομισθίας ξεπερνά τις 15000 στη δημόσια εκπαίδευση. Μισθοί 350 ευρώ και πρόσληψη μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες. Δευτέρα-Τρίτη στη Χίο, τις άλλες μέρες στην Αττική για το μάζεμα των μορίων! Εξοστρακισμός των προνηπίων από τα νηπιαγωγεία, αύξηση του ωραρίου για τις νηπιαγωγούς. Τα παιδιά μας πια κοιτάζουν τη ζωή μέσα από το φεγγίτη σ' ένα σχολείο που εισβάλλει η αγορά (πχ. Σ.Δ.Ι.Τ) ενώ οι σύμβουλοι προωθούν «αθώα» δελτία αποτίμησης  του εκπαιδευτικού έργου με στόχο την «καλή» αξιολόγηση! Τα νέα βιβλία στον τρίτο χρόνο ζωής τους έχουν εισάγει τη λογική «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε». Αποσπασματικά ψιχία γνώσης που στριμώχνουν όλο και περισσότερους στα πίσω θρανία. 

       Στο σχολείο του 21^ου  αιώνα η θρησκοληψία βρίσκει ακόμα καταφύγιο στην ταμπέλα του υπουργείου. Ο μύθος του «κρυφού σχολειού» σφιχταγκαλιάζεται με τις παρελάσεις ως απαραίτητο συστατικό της κρατικής εκπαίδευσης.

      Οι δάσκαλοι σ' ένα καθημερινό άνισο αγώνα με το βιοπορισμό και την παιδαγωγική που σφραγίζεται από το εξαντλητικό κυνήγι της ύλης. Ένα σχολείο όπου η μάχιμη εκπαίδευση αναπολεί τη συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη  μπροστά στη φοβικότητα των εγκυκλίων των νέων «προικισμένων» στελεχών.

Εμείς μιλάμε για ένα άλλο σχολείο

         Για το σχολείο που ο δάσκαλος δε στρατοπεδεύει στην έδρα. Για το σχολείο όπου ο ερχομός της «αρχής» ή του συμβούλου δεν είναι γεγονός. Για το σχολείο όπου ο Όλσι και η Ρελντόνα έχουν το ίδιο μέλλον με το Δημήτρη και τη Μαρία. Για το σχολείο που οι στίχοι της ποίησης και του λογοτεχνικού κειμένου δε θα στριμώχνονται αλλά θα βρίσκουν σελίδες να γεμίσουν και ώρες να διδαχτούν. Για το σχολείο που θα διδάξει για τις επαναστάσεις και για τα κινήματα των ανθρώπων, για τις μάχες του Ψωμιού. Για το σχολείο που οι τοίχοι του θα τρανταχτούν από το χαμόγελο και τη διαλεκτική.

Η αριστοκρατία του συνδικάτου: απόφαση υποταγής

         Τα τρέιλερ των ειδήσεων αποκαλύπτουν τον κόσμο της τραγικότητας: Μια εργαζόμενη στη Θεσσαλονίκη αναζητά να πουλήσει το νεφρό της για να ξεπληρώσει το χρέος της στις τράπεζες. Οι συνεχείς αποκαλύψεις για το βάθος της κατάρρευσης των ταμείων εναλλάσσονται με την ανακοίνωση ότι θα πληρώνουμε τις ιατρικές εξετάσεις, δε θα καλύπτονται καρδιογραφήματα. Σ' αυτό το ζοφερό τοπίο η ΓΣΣΕ- ΑΔΕΔΥ αντί να σημάνουν ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ιδρώνουν τις καρέκλες. Η ΓΣΕΕ εκπονεί μαζί με το ΣΕΒ προγράμματα εις βάρος των εργαζομένων. Στον ίδιο αστερισμό κινείται η ΑΔΕΔΥ που πρότεινε την χρηματοδότηση των άδειων ασφαλιστικών ταμείων από τους εργαζόμενους και πέρασε τη χρονιά με 24ωρες παραπέμποντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τους αποφασιστικούς αγώνες. Αποκορύφωμα της φετινής χρονιάς, η αποποίηση του δικαιώματος στη διαδήλωση, στην απεργία της  10^ης  Δεκέμβρη και στην Πρωτομαγιά, με τη συμφωνία  της ΠΑΣΚ και της Αυτ. Παρέμβασης (ΣΥΝ), που χρόνια τώρα συγκυβερνούν σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Στην ΠΟΣΔΕΠ, που έδωσε δίπλα στο φοιτητικό κίνημα τη μάχη για το άρθρο 16, το πανεπιστημιακό κατεστημένο παίρνει τη ρεβάνς ανατρέποντας τους αγωνιστικούς συσχετισμούς με όχημα τη συμμαχία ΠΑΣΟΚ και τμημάτων του ΣΥΝ.

              Στο ψηφιδωτό του κλάδου…

 Η ΔΟΕ με το διεκδικητικό Πλαίσιο του περασμένου Σεπτέμβρη σαλπάρισε γαλέρα αρματωμένη, αλλά στην πορεία δέθηκε στον κάβο της αναμονής της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ. Η ΠΑΣΚ αφού χρησιμοποίησε την απεργία του 2006 ως κολυμπήθρα  για τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς του '97 και για το σπάσιμο των εργασιακών δικαιωμάτων των ημερών της «ευημερίας» Σημίτη, έφτασε να υψώνει ως χρυσό δισκοπότηρο την απόφαση συμμετοχής στο διάλογο. Είναι φανερό ότι θέλει να γυρίσει σελίδα, παρέα με τη ΔΑΚΕ, απεμπολώντας τα αιτήματα της μεγάλης απεργίας και παραπέμποντας κάθε αίτημα του κλάδου στο πλαίσιο της ΑΔΕΔΥ.

         Η ΔΑΚΕ δε βγάζει τσιμουδιά για τα μηδενικά που μοίρασε ο πολιτικός της φορέας στις τσέπες μας μιλώντας αόριστα για οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών στο αβέβαιο μέλλον. Διατυμπανίζει ότι η απεργία του 2006 ήταν παράνομη, ποντάρει στις εξυπηρετήσεις, στήνει μηχανισμούς στη διοίκηση.

Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ με όλες τις μετατοπίσεις της, από τον κυβερνητισμό και τη συναίνεση του ’89 ως το σεχταρισμό και την κομματική περιχαράκωση του σήμερα, ένα παρανομαστή έχει: την εκτίμηση ότι οι αγώνες δεν μπορούν να αποσπούν κατακτήσεις και νίκες. Γι’ αυτό οδηγείται στη  γενικόλογη καταγγελία, και επί της ουσίας στην ακινησία, προσδοκώντας απλώς σε εκλογικά οφέλη, με αποτέλεσμα να οδηγεί στην αιχμαλωσία και στο πέρασμα των μέτρων αμαχητί.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση, ευθυγραμμισμένη με τη συνολική της στάση σε ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ  αρνείται να συνεισφέρει στην οργάνωση πραγματικών αγώνων από τα κάτω, γι’ αυτό άλλωστε δεν παρουσιάζεται σε καμιά προσπάθεια για να ξεπεραστούν τα τείχη που υψώνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Το μεγάλο ταξίδι

         Μπροστά στις γενικές συνελεύσεις και την 78^η ΓΣ των αντιπροσώπων, εμείς λέμε ότι ο αυθεντικός στίβος όπου δοκιμάζεται η ζωή είναι ο δρόμος. Μια διαρκής πολιτική πράξη όπου η ανθρώπινη ανάσα των βημάτων διατηρεί την ελπίδα και την αντίσταση.

• Το Δεκέμβρη, εκεί που μέσα στην καρδιά του πιο μαύρου καταχείμωνου άνθισαν τα λουλούδια μιας κοινωνικής εξέγερσης - του δικού μας ανοιξιάτικου Δεκέμβρη. Εκεί  που ο χαμός ενός παιδιού, έγινε η σπίθα για ένα κίνημα, ένα φουσκωμένο ποτάμι οργής και αγανάκτησης, δύναμη σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής,  που ακόμα και σήμερα , 4 σχεδόν μήνες μετά παραμένει ζωντανό και μέτρο σύγκρισης της κίνησης της πραγματικότητας. Ο Δεκέμβρης μίλησε και συγκίνησε πέρα από τα ελληνικά σύνορα όπως η Γένοβα, οι Αργεντινάζο και οι Ζαπατίστας.
• Στις μεγάλες απεργίες και τους μαχητικούς αγώνες στη χώρα μας, από την απεργία   του 2006 ως τον αγώνα των νοσοκομειακών, που απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι βγαίνουν μαζικά στους δρόμους όταν οι αγώνες δεν είναι εικονικοί, που διεκδίκησαν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και τσαλακώθηκε η  κυβερνητική πολιτική.
• Στα γκρεμισμένα σπίτια και σχολειά των Παλαιστινίων που συνεχίζουν να φυτεύουν ελιές στα χωράφια τους.
• Στη Γαλλία όπου οι «συνετοί» μέχρι χτες μεροκαματιάρηδες καταλαμβάνουν τα γραφεία της Sony, κλείνουν τα αφεντικά στα γραφεία, και ζητούν τα δεδουλευμένα.
• Στο Περού όπου οι κοινότητες του Αμαζονίου ξεσηκώνονται ενάντια στον αφανισμό του δάσους.
• Στην παιδαγωγική δράση του 132^ου ΔΣ Αθήνας που δεν υποτάσσεται στις μηνύσεις γιατί την κιμωλία του την οδηγεί ο Γληνός, η Ρόζα Ιμβριώτη, ο λογισμός και το όνειρο.
• Σε όσους δεν κρατούν ψιθυριστά τη ζωή τους μες την απέραντη σιωπή. Σε όσους θέλουν ολόκληρη τη ΖΩΗ!

      Τώρα λοιπόν που «ο κυκλών και η καταιγίς» απλώθηκε στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στη σύνταξη και στο εφάπαξ, στα φάρμακα. Τώρα που «οι εθνικές παρατάξεις» σε θέλουν άβουλο, μοιραίο και πειθήνιο ζητώντας να στεγάσουν την αγωνία σου για το μέλλον. Μέτρησε και τράβα βήματα τα βήματα γιατί το μέλλον δε θα έρθει από μοναχό του αν δεν πάρουμε μέτρα εμείς.         

 Γι' αυτό τώρα είναι καιρός :

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία. Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.

Βάδισε ξανά στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της συλλογικότητας και της διεκδίκησης. Στήνοντας επιτροπές αγώνα και απεργιακά ταμεία σε κάθε σύλλογο, οργανώνοντας τη συλλογική αντίδραση της εκπαίδευσης. Βάζοντας τα θεμέλια  για κοινά συνδικάτα δασκάλων –καθηγητών στη βάση των δυο κλάδων. Για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι στην εκπαίδευση και στην κοινωνία.

Θυμήσου ότι το ρεύμα του ανεξάρτητου, αυτόνομου, ριζοσπαστικού συνδικαλισμού δεν έβαλε ούτε μια άσπρη τρίχα στην ψυχή του κλάδου.

Βρέθηκε παντού!

Στην κατάληψη των γραφείων της ΔΟΕ το 1989. Στο ξεσηκωμό του Γενάρη το '91.

Στο κίνημα αδιορίστων. Στα ΠΕΚ. Στην απεργία του '97. Στα εξεταστικά του '98. Στη μεγάλη απεργία του 2006, σε όλες τις μικρές και μεγάλες μάχες.

Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις Π.Ε.
Μάης 2009
www.paremvasis.gr

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ