ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΔΟΕ

αρχείο

_Αρχή

Επικοινωνία:

Φόρμα επικοινωνίας

Φόρουμ συζήτησης

Για τη συγκρότηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

76η Γενική Συνέλευση ΔΟΕ :  Μηδέν εις το πηλίκον !

Η μεγάλη Απεργία του Σεπτέμβρη άνοιξε το δρόμο!

Στη βάση των εκπαιδευτικών η διέξοδος για την οργάνωση πραγματικών αγώνων

Δήλωση του Εκπροσώπου των ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ, Σκαρτσίλα Σωτήρη.

Για τις Κινήσεις/ Παρεμβάσεις /Συσπειρώσεις, η συγκρότηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δεν να είναι μια διαδικασία που μπορεί να πραγματοποιείται αγνοώντας το πολιτικό-συνδικαλιστικού πλαίσιο που υπάρχει και πολύ περισσότερο μη λαμβάνοντας υπόψη διαδικασίες που προηγήθηκαν της εκλογής του Δ.Σ. όπως  η 76^η Γ.Σ. του κλάδου και τα τεκταινόμενα σ’ αυτήν. Για μας,  η συγκρότηση  του Δ.Σ. δεν εξυπηρετεί και δεν έχει λογική διαχειριστικής λειτουργίας ξεκομμένης από τα καίρια και μείζονα εκπαιδευτικά και εργασιακά ζητήματα.

Για τις  Κινήσεις /Παρεμβάσεις/ Συσπειρώσεις  κάθε συνδικάτο, κάθε προεδρείο, κάθε διοίκηση οφείλει να συγκροτείται σε πολιτικοσυνδικαλιστική βάση. Αυτή η βάση είναι εμφανής και επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη Γ.Σ. Εκεί για άλλη μια φορά τέθηκαν οι διαχωριστικές γραμμές , εκεί φάνηκε η αδιαπραγμάτευτη αντίθεσή μας με την υποταγή και τη συναίνεση.

Λογικές για <αντιπροσωπευτικά> και ομόφωνες αποφάσεις για τα προεδρεία απλά προσπαθούν να αποκρύψουν ότι η διαχείριση του συνδικάτου είναι μια διαδικασία πολιτική και όχι μια ουδέτερη λειτουργία, να καλύψουν ευθύνες και να αθωώσουν πολιτικοσυνδικαλιστικές επιλογές έτσι ώστε να αποκρύψουν το αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα στην αντίληψη της συναίνεσης και της υποταγής και το ρεύμα της αντίστασης και του αγώνα. Γι' αυτό και δεν κατανοούμε την πρόταση που έκανε η ΕΣΑΚ για "αντιπροσωπευτική λειτουργική εκπροσώπηση όλων στα αξιώματα του Δ.Σ.", γιατί κατά τη γνώμη μας ακόμα και αν ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ έπαιρναν όλες τις θέσεις του προεδρείου όπως ζητούσε η ΕΣΑΚ, η συμμετοχή μας το μόνο που μπορούσε να προσφέρει ήταν το αναγκαίο "αριστερό" άλλοθι για την πολιτική διαχείριση αποφάσεων που είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών.

Εμείς  για άλλη μια φορά θα ακολουθήσουμε το ρεύμα αντίστασης και του αγώνα. Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο που άνοιξε ο μεγαλειώδης αγώνας της απεργίας και θα συνεχίσουμε  να αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και θα υπερασπίζουμε τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και τους στόχους του κινήματος,

Γι αυτό το λόγο και στις τρεις προηγούμενες συνεδριάσεις του Δ.Σ. για τη συγκρότηση οι Ανεξάρτητες Αυτόνομες Αγωνιστικές Ριζοσπαστικές Κινήσεις Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις σταθερές στην άποψη ότι η συμμετοχή τους στο Δ.Σ. της ΔΟΕ έχει το χαρακτήρα της πιο απόλυτης έκφρασης της οργάνωσης των αγώνων από τη βάση, δηλώσαμε ότι:

·                     Δεν διεκδικούμε και δεν αποδεχόμαστε καμιά θέση στο προεδρείο ή στα υπόλοιπα αξιώματα του Δ.Σ.

·                     Καταψηφίζουμε κάθε πρόταση για το προεδρείο.

·                     Αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη των αγώνων που θα στηρίζονται στις Γ.Σ. και το συντονισμό των συλλόγων των εκπαιδευτικών, για την υπεράσπιση των αιτημάτων και των πραγματικών αναγκών και την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.

Για τη συγκρότηση δε του Δ.Σ. που επιτελείται σήμερα με σχετική πλειοψηφία και την παράταξη της ΠΑΣΚ να αναλαμβάνει όλα τα αξιώματα του Δ.Σ. και βάση των παραπάνω δεν  μπορούμε να μην τοποθετηθούμε συνολικά και επομένως να μην αναφερθούμε και να μη λάβουμε υπόψη μας τι έγινε ή καλύτερα τι δεν έγινε στην 76^η Γ.Σ. με ευθύνη των ίδιων παρατάξεων που εκπροσωπούνται και στο Δ.Σ.

Πιο συγκεκριμένα :

Η φετινή Γ.Σ. του κλάδου έγινε κάτω από την σκιά και τον απόηχο του μεγαλειώδους αγώνα του κλάδου, της Απεργίας των έξι εβδομάδων. Ενός αγώνα που  γέμισε με περηφάνια τους συναδέλφους που δόθηκαν με την ψυχή τους σ’ αυτόν. Που άφησε το στίγμα του σε όλη τη κοινωνία, το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. Που δημιούργησε μείζον πολιτικό θέμα αμφισβητώντας την κυβερνητική πολιτική  στην εκπαίδευση και στην εργασία, θέτοντας επί της ουσίας με το διεκδικητικό του πλαίσιο, ανατροπή της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, τις επιταγές της ΟΝΕ και της Ε.Ε. Που προκάλεσε ανατροπές στην εκπαιδευτική πολιτική με την αποτροπή της αναθεώρησης του άρθρου 16 για την άρση του  δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Ενός αγώνα που στηρίχτηκε στη βάση του κλάδου, που πέρασε στα χέρια των εκπαιδευτικών μέσα από τις συλλογικές και μαζικές διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων των Συλλόγων, των απεργιακών επιτροπών και των εκατοντάδων συναντήσεων με τους γονείς των μαθητών. Ενός αγώνα που ανέδειξε και έβαλε επιτακτικά την ανάγκη για τη δημιουργία του πανεκπαιδευτικού-πανεργατικού μετώπου, που άνοιξε το δρόμο για την οικοδόμησή του.

Παρ΄ όλα αυτά συνάντησε την σκληρή πολιτική της κυβέρνησης θατσερικού τύπου με τον πιο αυταρχικό και τρομοκρατικό τρόπο. Από τα χημικά, τη βία και την καταστολή ως τις σιδερογροθιές των πραιτόρων του ανεκδιήγητου πλέον και απαράδεκτου υπουργού Δημόσιας τρομοκρατίας Βύρωνα Πολύδωρα., σύμφωνα με τις τελευταίες αποκαλύψεις για τους  βασανισμούς που επιτελούν οι υφιστάμενοί του αστυνομικοί και την επιτυχία του που κάηκε ο κοινωνικός δασικός πλούτος  σε όλη την Ελλάδα. 

Αν μη τι άλλο ο αγώνας του περασμένου φθινοπώρου δικαιώθηκε στην επιλογή του αλλά όχι και στα αιτήματά του και τις διεκδικήσεις του.  Ακόμη περισσότερο εισέπραξε τον εμπαιγμό και την κοροϊδία από το ΥΠΕΠΘ με την τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή που δίνει τη δυνατότητα στους δήμους και τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία να ιδρύσουν τμήματα νηπιαγωγείων, για την αποκέντρωση στην ουσία  της εκπαίδευσης αρχής γενομένης από την προσχολική αγωγή. Και αυτό τη στιγμή που η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί για το ένα χρόνο υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής!

Αν μη τι άλλο η 76^η Γ.Σ. θα έπρεπε να αποτελεί συνέχεια, να ακολουθεί το βηματισμό που έδωσαν οι χιλιάδες απεργοί στους δρόμους του αγώνα και να  απαντάει στα μεγάλα ζητήματα που άνοιξε η Απεργία. Αντί αυτού η Γ.Σ., με ευθύνη των δυο μεγάλων παρατάξεων ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, δεν συζήτησε τα σημαντικά ζητήματα της εκπαίδευσης ούτε μπόρεσε να καταλήξει σε αγωνιστικές αποφάσεις για την επόμενη περίοδο και υπήρξε παντελώς αναντίστοιχη με τον μεγάλο αγώνα που έδωσαν οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί και με τις προσδοκίες τους για τη συνέχεια. Ακολουθήθηκε η πεπατημένη και η προηγούμενη παλιά συνταγή.  

Παρ’ όλο που οι Παρεμβάσεις έθεσαν τρία ζητήματα στη Γ.Σ. :

Α. Τη συζήτηση στη Γ.Σ. όλων εκείνων των θεμάτων που την προηγούμενη περίοδο απασχόλησαν τον κλάδο και συγκεκριμένα πρότειναν ένα πλαίσιο άμεσων αιτημάτων και διεκδικήσεων, πιο ενισχυμένο από το αντίστοιχο της απεργίας, να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονες ΓΣ σε όλους τους χώρους εκπαίδευσης τον Οκτώβρη με εισήγηση για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες και καταλήψεις, δημιουργία απεργιακού ταμείου και κεντρικής απεργιακής επιτροπής. Συγκεκριμένα :

1. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας και μόνο. Για 1400 ευρώ καθαρά στο νεοδιοριζόμενο. Για ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό, για να μην υπάρξει καμιά σύνδεση μισθού – αξιολόγησης. Για ενιαία συλλογική σύμβαση εργασίας σ’ όλη την εκπαίδευση. Για γνήσιες συλλογικές συμβάσεις των αγωνιζόμενων κλάδων.

2. Γενναία αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του Γ.Κ.Π. ή στο 5% του ΑΕΠ. Όχι σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης. Κατάργηση του ΣΔΙΤ.

Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν και υποχρεωτικό σχολείο, 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά. Για 20 μαθητές στην τάξη – 15 στο νηπιαγωγείο.

3. Ενιαία ασφαλιστικά δικαιώματα για όλους χωρίς διαχωρισμούς σε νέους – παλιούς ασφαλισμένους. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς ή 55 χρονών ίση με τον καταληκτικό μισθό. Για πραγματική δημόσια καθολική κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Βέτο για να εμποδιστεί κάθε χρηματιστηριακή ή επιχειρηματική κίνηση των ταμείων. Να δοθούν τώρα πίσω όλα τα κλεμμένα. Εγγύηση του κράτους για τα αποθεματικά των ταμείων.

4. Κατάργηση των ν. 2218 – 2240 για τη λεγόμενη αποκέντρωση. Απόσυρση τώρα της αντιδραστικής τροπολογίας για τα νηπιαγωγεία. Αντίσταση σε κάθε σχέδιο που προωθεί την ιδιωτικοποίηση – αποκέντρωση, την υπαγωγή στην τοπική αυτοδιοίκηση των σχολείων. Μαζικοί διορισμοί τώρα νηπιαγωγών, για να καλυφθούν οι ανάγκες για 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή.        

5. Κάλυψη όλων των αναγκαίων κτιριακών υποδομών.

6. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία. Για να πάψει ο αυταρχισμός κι ο διοικητισμός να αποτελούν την «παιδαγωγική λογική» των κρατούντων. Όχι στην αξιολόγηση κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών και σχολείων. Όχι σε ατομικούς φακέλους αξιολόγησης των μαθητών που προβλέπουν τα νέα βιβλία. Για να καταργηθεί όλο το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης – χειραγώγησης – κατηγοριοποίησης. Για να μην εφαρμοστεί ποτέ στην πράξη και την τάξη.

7. Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που θα ανταποκρίνονται στις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και δε θα δημιουργούν νέα μορφωτικά ελλείμματα. Κατάργηση ευέλικτης ζώνης.

8. Σταθερή και μόνιμη εργασία – ενιαία εργασιακά δικαιώματα για όλους ενάντια σε κάθε μορφή ελαστικοποίησης. Για να καταργηθεί ο θεσμός της ωρομισθίας. Όχι στην άρση της μονιμότητας.

9. Μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση, ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό στα σχολεία μας.

10. Μείωση των ωρών εργασίας στο επίπεδο της Β΄/θμιας.

Λέμε ένα μεγάλο όχι στο ευέλικτο σχολείο της αγοράς και των χορηγών.

Λέμε ένα μεγάλο όχι στη συνταγματική αναθεώρηση που ιδιωτικοποιεί την εκπαίδευση κι απειλεί τη μονιμότητα.

Λέμε ένα μεγάλο όχι στο νέο νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ που επιχειρεί όλα τα παραπάνω.

Με βάση το παραπάνω πλαίσιο στην κατεύθυνση συγκρότησης του πανεκπαιδευτικού , πανεργατικού μετώπου- του μετώπου παιδείας εργασίας προτάθηκε στη Γ.Σ. το πλαίσιο δράσης :

1. Tη διεξαγωγή Γ.Σ. στην Α΄/βάθμια εκπαίδευση αρχές Οκτώβρη στις οποίες εισηγείται την εκδήλωση απεργιακής κινητοποίησης διάρκειας με επαναλαμβανόμενη μορφής (5ήμερες απεργίες), με ταυτόχρονη πρόταση σε όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς χώρους να συγκαλέσουν συνελεύσεις το ίδιο χρονικό διάστημα

Αυτές οι Γ.Σ., καλούνται, συνεκτιμώντας τις πολιτικές εξελίξεις, να επεξεργαστούν το αγωνιστικό σχέδιο για το πότε και πώς θα προχωρήσουμε στην κήρυξη της απεργίας και καταλήψεων σε όλους τους χώρους. Στην κατεύθυνση αυτή προχωράμε στην έκδοση αφίσας, γράμματος προς τους γονείς και στο συντονισμό με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και εργατικούς χώρους.

2.  Τη δημιουργία απεργιακού ταμείου που θα μπορεί να στηρίζει τους απεργούς – εργαζόμενους.
3. Ειδικά για το ασφαλιστικό, σε κάθε περίπτωση που η οποιαδήποτε κυβέρνηση επιχειρήσει ν’ ανοίξει το ζήτημα, να προχωρήσει σε αντιασφαλιστικά μέτρα ή νόμους η Γ.Σ. του κλάδου δεσμεύει το Δ.Σ. της ΔΟΕ  να κηρύξει 5ήμερη απεργία, σύγκλιση γενικών συνελεύσεων με πρόταση συνέχισης με την ίδια μορφή, ολομέλεια προέδρων, με βάση το περιεχόμενο που περιγράφεται παραπάνω. Στην κατεύθυνση της προετοιμασίας από το Σεπτέμβρη προχωράμε σε πλατιά καμπάνια για το ασφαλιστικό με την έκδοση αφίσας, επιστολής συντονισμού με άλλα εργατικά συνδικάτα, σωματεία, ομοσπονδίες.
4. Δημιουργία επιτροπών αγώνα μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, που θα υπηρετούν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων και οριζόντιος συντονισμός.  Πρωτοβουλίες συντονισμού με το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα.

Β. Την ψήφιση από την 76η Γ.Σ. ενός κειμένου που θα χαιρετίζει τους μεγαλειώδεις αγώνες του πανεκπαιδευτικού κινήματος.

Γ. Την αυτονόητη διαδικασία της λογοδοσίας στη Γ.Σ. των αντιπροσώπων της ΑΔΕΔΥ στο ΤΕΑΔΥ, που ομόφωνα συναίνεσαν στις γνωστές συναλλαγές του ταμείου με τη χρηματιστηριακή εταιρεία «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»

Και τα τρία απορρίφθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ. Με αξιοσημείωτη εχθρότητα αντιμετωπίστηκε το τρίτο ζήτημα (λογοδοσία από εκπροσώπους του ΤΕΑΔΥ) και από την επίσημη αριστερά (ΕΣΑΚ- ΣΥΝ) που επέλεξε να κινηθεί απροκάλυπτα σε τροχιά συναίνεσης και συγκάλυψης των εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ στο ταμείο. Η ΕΣΑΚ μάλιστα ούτε λίγο ούτε πολύ δικαιολόγησε και κάλυψε τη στάση του εκπροσώπου της στο ΤΕΑΔΥ δηλώνοντας ότι δικαίως υπογράφηκε η συγκεκριμένη συναλλαγή και πως ήταν η «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» που αθέτησε τη συμφωνία ! Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα ανέπτυξε και η ΠΑΣΚ στις τοποθετήσεις της.

Η μεγάλη Απεργία, το κίνημα που συγκλόνισε την εκπαίδευση και την κοινωνία, φαίνεται πως «πέρασε και δεν άγγιξε» τον επίσημο κατεστημένο συνδικαλισμό.

Έτσι, όλοι αυτοί, προτίμησαν να κλείσουν μάτια και αυτιά στην πρόταση των Παρεμβάσεων :

Με δική τους ευθύνη, η 76^η Γενική Συνέλευση του κλάδου, κράτησε ερμητικά κλειστές τις πόρτες σε ένα νέο γέρο ανάπτυξης του κινήματος.

Με δική τους ευθύνη, ο κλάδος δεν εξοπλίστηκε με μια απόφαση άμεσης αγωνιστικής – απεργιακής απάντησης στην αντιασφαλιστική επίθεση, απόφαση που θα έστελνε ένα μήνυμα αντίστασης, αγώνα, αισιοδοξίας και νίκης σε όλη την εργατική τάξη και θα έθετε από σήμερα το καθήκον σε κάθε συνδικάτο, ομοσπονδία και σωματείο να προχωρήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση.

Το αγωνιστικό αδιέξοδο της 76^ης Γενικής Συνέλευσης, καταδεικνύει τα όρια του επίσημου συνδικαλισμού, την αδυναμία του να οργανώσει πραγματικούς αγώνες και να δώσει νέες διεξόδους στο κίνημα. Η βάση των εκπαιδευτικών και οι Γενικές Συνελεύσεις – αποτελούν την πραγματική και ουσιαστική αγωνιστική διέξοδο της επόμενης περιόδου.

Για μια ακόμα φορά, με ευθύνη των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ, από τις εκλογικές διαδικασίες των Συλλόγων, έγινε προσπάθεια να αποκλειστούν οι ωρομίσθιοι συνάδελφοί μας. Το πιο ευάλωτο τμήμα εκπαιδευτικών, αυτοί που έχουν περισσότερο από όλους ανάγκη τη συνδικαλιστική και συλλογική δράση, να μείνουν έξω από το συνδικάτο. Αυτή την προσπάθεια ακύρωσαν οι Σύλλογοι Π.Ε. όπου επικράτησε η άποψη των Παρεμβάσεων αλλά και άλλων δυνάμεων, να συμμετέχουν οι ωρομίσθιοι στις εκλογές παρά και ενάντια στην απόφαση της ΔΟΕ.

Σήμερα, που η εκλογολογία φουντώνει, τα επιτελεία του αντιδραστικού συνασπισμού της εξουσίας, χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ, που υπηρετώντας την αντιδραστική πολιτική στάθηκαν εχθρικά απέναντι στους εκπαιδευτικούς  και εργατικούς αγώνες, για να μετατρέψουν το κύμα οργής και αγανάκτησης της κοινωνίας, από ικανή συνθήκη για τη διεύρυνση ανάπτυξη των αγώνων, σε μια άνευρη επιλογή του πολιτικού διαχειριστή της επόμενης περιόδου. Η Ν.Δ., πίσω από μια τέτοια διαδικασία, επιχειρεί να κρύψει τις προθέσεις της για την εκδήλωση της τελικής και σαρωτικής επίθεσης απέναντι στην κοινωνία, που θα περιλαμβάνει:

• Την κατεδάφιση σε ό,τι απέμεινε από την κοινωνική ασφάλιση, την αύξηση των ορίων ηλικίας και των εισφορών, την παράδοση όλων των αποθεματικών στα καρτέλ της αγοράς και τη πλήρη μετατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων σε ατομική υπόθεση του κάθε εργαζόμενου.
• Την καθολική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων με την άρση της μονιμότητας στο στενό δημόσιο τομέα, που στην εκπαίδευση θα γενικεύει το θεσμό των ωρομισθίων.
• Την παγίωση της παρατεταμένης λιτότητας και την εφαρμογή αντιδραστικών μισθολογίων με τη σύνδεση μισθού-αξιολόγησης.
• Την επίθεση στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση που θα περιλαμβάνει: μεγαλύτερη υποχρηματοδότηση, γενικευμένη εισαγωγή ιδιωτών-χορηγών στα σχολεία, εφαρμογή των προτάσεων του ΕΣΥΠ και των νόμων Αρσένη-Ευθυμίου για την αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση μαθητών- σχολείων- εκπαιδευτικών.

Ασφαλώς βέβαια ο κόσμος του αγώνα δε μπορεί παρά να βρίσκεται διαρκώς απέναντι από τις πολιτικές που άσκησε στην κυβερνητική του θητεία και σκοπεύει να ασκήσει το ΠΑΣΟΚ, που, πίσω από τον κούφιο αντιπολιτευτικό βερμπαλισμό της τελευταίας περιόδου, κρύβει τη βασική του συμφωνία με την κυβερνητική πολιτική, αλλά και τις νεοφιλελεύθερες προθέσεις, που αποτυπώνονται στο πρόγραμμά του: αποκέντρωση, υπαγωγή των σχολείων στους δήμους, ιδιωτικοποίηση-εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, αξιολόγηση, σύνδεση μισθού- απόδοσης, κ.α.

Η εμπειρία από τους αγώνες της περιόδου απέδειξε πως την ώρα που κυβέρνηση-αντιπολίτευση αποτελούν τους δίδυμους πύργους που δια πυρός και σιδήρου προωθούν τις νεοφιλελεύθερες και νεοσυντηρητικές αναδιαρθρώσεις, ο επίσημος συνδικαλισμός από όλο το φάσμα φαντάζει ενσωματωμένος και υποταγμένος όσο ποτέ και ασφαλώς  ανήμπορος να οργανώσει ακόμα και τις στοιχειώδεις αντιστάσεις του κόσμου της εργασίας.

Όσο θα στήνεται ηχηρά το προεκλογικό σκηνικό που θα προετοιμάζει τον πολιτικό διαχειριστή της επόμενης περιόδου, άλλο τόσο θα γίνεται ξεκάθαρο πως οι αναδιαρθρώσεις και η αντιδραστική πολιτική μπορούν να ηττηθούν μόνο στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων. Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας είναι στρατηγικής σημασίας και θα καθορίσουν το κοινωνικό, εκπαιδευτικό και πολιτικό τοπίο για μια μεγάλη περίοδο.

Όλα αυτά τα χρόνια το ρεύμα των Παρεμβάσεων με την αντίληψη μιας ανεξάρτητης ριζοσπαστικής δράσης ανέπτυξε την πολύμορφη δράση του. Στους πρωτοβάθμιους συλλόγους και στις Γενικές Συνελεύσεις, στα σχολεία και τις σχολικές τάξεις, στους δρόμους και τις κινητοποιήσεις, στη ΔΟΕ. Κόντρα στις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, κόντρα στον υποταγμένο κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό. Παλέψαμε για να μετατραπούν οι πρωτοβάθμιοι Σύλλογοι, από πεδία αναπαραγωγής κομματικών και διοικητικών μηχανισμών σε ζωντανά κύτταρα πολύπλευρης πολιτικής, συνδικαλιστικής, παιδαγωγικής, μορφωτικής και πολιτιστικής παρέμβασης. Αντιπαλέψαμε κάθε διοικητική αυθαιρεσία. Τους δεσμούς με τους συναδέλφους τους χτίσαμε στους δρόμους- κόντρα στο ρουσφέτι και τον εκμαυλισμό. Ρεύμα πολιτικής και συνδικαλιστικής χειραφέτησης, ρεύμα ανεξάρτητης ριζοσπαστικής δράσης. Πάντα ανυπόταχτα και δυναμικά επιδράσαμε αποφασιστικά στις εξελίξεις στην Π.Ε. Με το μορφωτικό μας ρεύμα και τη ριζοσπαστική παιδαγωγική, με τις πρωτοβουλίες του Παιδαγωγικού Ομίλου, με το κοινωνικό και το απελευθερωτικό μας πρόταγμα. Ποτέ δεν υποκλιθήκαμε στους καταθλιπτικούς συσχετισμούς των οργάνων, για να βρούμε αγωνιστικούς δρόμους αλλά ούτε και απογοητευτήκαμε. Αυτή την αντίληψη θα υπηρετήσουμε και τώρα. 

Μετά την αποτυχία και το αδιέξοδο της 76^ης Γενικής Συνέλευσης, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι συλλογικές διαδικασίες βάσης, ο οριζόντιος συντονισμός των Συλλόγων και των πρωτοβάθμιων σωματείων αποτελούν την πραγματική και ουσιαστική αγωνιστική διέξοδο, είναι το πεδίο όπου θα κριθεί η τύχη ενός νέου σχεδίου ανάπτυξης και οργάνωσης του κινήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση, οι Παρεμβάσεις – Κινήσεις – Συσπειρώσεις, το ανεξάρτητο ριζοσπαστικό ρεύμα, θα δώσουν όλες τις δυνάμεις τους.

Η αναμέτρηση με την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική συνεχίζεται !

Στους δρόμους των πραγματικών αγώνων θα κριθεί ξανά το δίκιο!

9 Ιουλίου 2007