Χαιρετισμός στους συναδέλφους για τη νέα σχολική χρονιά

Το θέαμα τελείωσε, ο άρτος ακριβαίνει…

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

είναι ανθρώπινο και ωφέλιμο να αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία την αρχή κάθε νέας περιόδου.

Τί αισιόδοξο αλήθεια υπάρχει για τη νέα σχολική χρονιά; Πού μπορούμε να βασίσουμε τις ελπίδες μας για βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης και της θέσης του εκπαιδευτικού;

Λίγες μόλις βδομάδες μετά τη λήξη της πολυδάπανης φιέστας των ολυμπιακών αγώνων (που όλοι εμείς εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι καλούμαστε να πληρώσουμε), η καινούργια χρονιά κουβαλάει μαζί της τα ίδια προβλήματα με τις προηγούμενες. 

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε (όπως και οι προϊστάμενοι)
αλλά η αντιεκπαιδευτική πολιτική μένει

Ο υπουργός Oικονομίας, Aλογοσκούφης, ξεκαθάρισε πως οι "αυξήσεις" στο δημόσιο τομέα θα είναι της τάξης του 3%, που βρίσκεται κάτω από τον πληθωρισμό και το ρυθμό ανάπτυξης του AEΠ. Στην ίδια κατεύθυνση κι ο πρωθυπουργός όπου στην ομιλία του από την Θεσσαλονίκη, δήλωσε ότι οι "αυξήσεις" της επόμενης χρονιάς θα κινηθούν στα όρια του πληθωρισμού. Αν συνυπολογίσουμε τώρα ότι λόγω της δομής του νέου μισθολογίου οι πραγματικές αυξήσεις θα είναι ακόμα μικρότερες και ταυτόχρονα οι τιμές ειδικά των ειδών πρώτης ανάγκης θα απογειωθούν, τότε καταλαβαίνουμε το αυτονόητο : Η πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση θα είναι πολιτική σκληρής λιτότητας για όλους τους εργαζόμενους και τα όσα λέγονται περί του αντιθέτου είναι για τους αφελείς. Όσο για το περίφημο επίδομα των 176 ευρώ η απάντηση της Υπουργού Παιδείας είναι καταπέλτης : "Δεν υπάρχει περίπτωση τη φετινή χρονιά να δοθεί το επίδομα στους εκπαιδευτικούς. Τα επόμενα χρόνια θα συζητηθούν τα πάντα όταν διαμορφωθεί το νέο μισθολόγιο".

Τα χιλιάδες κενά στην εκπαίδευση θα καλυφθούν και φέτος με αναπληρωτές και ωρομίσθιους. Ο θεσμός των ωρομίσθιων, οι μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις που εισήγαγε η προηγούμενη κυβέρνηση και που τάχα θα καταργούσε η σημερινή θα καλύψει και φέτος τη λειτουργία των "ολοήμερων σχολείων".

Το ολοήμερο σχολείο, που η σημερινή κυβέρνηση προεκλογικά αναγνώριζε ότι λειτουργεί ως παιδοφυλακτήριο, θα λειτουργήσει και φέτος ακριβώς όπως και πέρσι : με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, με άθλιες υποδομές και καθεστώς υποχρηματοδότησης, με μόνο στόχο ουσιαστικά τη φύλαξη των παιδιών ώστε να μπορεί να εξασφαλίζεται η "ολοήμερη" απασχόληση των εργαζόμενων γονιών τους.

Το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να θεσμοθετήσει ανακεφαλαιωτικές εξετάσεις για την Ε' και ΣΤ' Δημοτικού. Μια τέτοια εξέλιξη θα μετατρέψει το σχολείο σε εξεταστικό κέντρο, ενισχύοντας την παραπαιδεία, τον επιλεκτικό ταξικό χαρακτήρα του σχολείου, τα φαινόμενα σχολικής εγκατάλειψης. Θα αφυδατώσει τη διδακτική πράξη από τη δημιουργική και συμμετοχική αναζήτηση της γνώσης διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον στο οποίο μόνο ότι εξετάζεται και αμείβεται εμπίπτει στα όρια της μάθησης.

Η εγκύκλιος για τον προγραμματισμό της σχολικής χρονιάς που έφτασε στα σχολεία μας είναι πιστό αντίγραφο της περσινής εγκυκλίου. Έτσι επαναλαμβάνονται και από τη νέα κυβέρνηση όλες οι γνωστές αντιεκπαιδευτικές επιλογές : τα πληθωρικά τμήματα, τα κυλιόμενα ωράρια εκπαιδευτικών, η συμπλήρωση ωραρίου σε άλλο σχολείο (!!), η διδασκαλία φυσικής αγωγής και μουσικής από δασκάλους όπου υπάρχουν ελλείψεις εκπαιδευτικών ειδικοτήτων κλπ.

Και το συνδικάτο ;

Το ΔΣ της ΔΟΕ ακολουθεί την ίδια ακριβώς τακτική της συναίνεσης και της αγωνιστικής απραξίας με ευθύνη των κομματικών παρατάξεων. Το μόνο ζήτημα που απασχόλησε σοβαρά και δίχασε τις δυο μεγάλες παρατάξεις (ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ) ήταν η καθαίρεση των προϊσταμένων και διευθυντών εκπαίδευσης και η αντικατάστασή τους από κυβερνητικά στελέχη, που στην πλειοψηφία τους ήταν ενεργοί συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ. Τα όσα ευτράπελα και κωμικοτραγικά συνέβησαν και είδαν το φως της δημοσιότητας, η αλλαγή ρόλων ανάμεσα σε Πράσινους και Βένετους αποκαλύπτουν με τον πιο κυνικό τρόπο τι εννοούν οι κρατούντες όταν μιλούν για "αξιοκρατία" και προδιαθέτει τους εκπαιδευτικούς για το τι πρόκειται να συμβεί αν εφαρμοστεί η κακόφημη αξιολόγηση. Αποκαλύπτουν ακόμα, ότι για τις δυο μεγάλες παρατάξεις, το συνδικάτο δεν είναι παρά ένας μηχανισμός ανάδειξης και καριερισμού.

Πού θα βρούμε λοιπόν κάτι να στηρίξει την αισιοδοξία μας;

Αν δεν στρατευτούμε με το αδύνατο,
θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο

Ναι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Το να τα προβλέπουμε δεν είναι μιζέρια, αλλά στοιχειώδης πρόληψη και σχεδιασμός της άμυνάς μας. Στη δύναμη του εκπαιδευτικού κόσμου να ορθώσει ένα τείχος που θα προστατεύσει τα δικαιώματα εκπαιδευτικών και μαθητών και θα προασπίσει το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, δύναμη που έχει αναδειχθεί σε μεγαλειώδεις μάχες, σ' αυτήν στηρίζουμε την αισιοδοξία μας. Οι μάχες αυτές δεν είχαν πάντα το αποτέλεσμα που τους άξιζε. Δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε το γιατί και να αποδώσουμε ευθύνες.Καλό είναι όμως να αναρωτηθούμε πώς θα ήταν το τοπίο χωρίς τους αγώνες αυτούς, από πότε θα είχε εφαρμοστεί η αξιολόγηση, ποια θα ήταν η εργασιακή μας κατάσταση, πόσο θα μοιάζαμε π.χ. με τη Βρετανία που πρώτη στην Ευρώπη καθιέρωσε την αξιολόγηση και όπου το επάγγελμα του εκπαιδευτικού έχει τελείως απαξιωθεί, ενώ τα σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο ή φυτοζωούν.

Η μαζική συμμετοχή όλων στις διαδικασίες βάσης που θα ανοίξουν θα δημιουργήσει την ελπίδα. Να λοιπόν ένας λόγος να αισιοδοξούμε: Αυτή η συνεχής απαξίωση της παιδείας και των λειτουργών της, αυτή η διαρκής διάψευση κάθε αυταπάτης, μπορεί να γίνει η κινητήρια δύναμη για να ξαναβρεθούμε όλοι αντάμα στους δρόμους των αγώνων, των αντιπαραθέσεων αλλά και των συνθέσεων, στο δρόμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου, στο δρόμο του συντονισμού και της κοινής δράσης των εκπαιδευτικών και των εργαζόμενων της βάσης που η Εκπαιδευτική Παρέμβαση αλλά και ευρύτερα οι Παρεμβάσεις - Κινήσεις - Συσπειρώσεις έχουν από καιρό εισηγηθεί και προσπαθούν να κάνουν πράξη, με λάθη και ατέλειες, αλλά με συνέπεια και ανιδιοτέλεια.

Μ' αυτές τις σκέψεις σας χαιρετούμε και σας ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά

Εκπαιδευτική Παρέμβαση
www.paremvasis.gr
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2004

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα