Η ολομέλεια προέδρων και η οχύρωση του ΔΣ της ΔΟΕ πίσω από την απεργία της ΑΔΕΔΥ

3 – 4 Νοέμβρη η επόμενη 48ωρη απεργία ΔΟΕ – ΟΛΜΕ

 

Η ολομέλεια των προέδρων της ΔΟΕ πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Οκτώβρη. Η μεγάλη πλειοψηφία των προέδρων δεν μετέφερε αποφάσεις από Γενικές Συνελεύσεις με απαρτία και έτσι την τελική απόφαση κλήθηκε να πάρει το ΔΣ της ΔΟΕ. Το κλίμα όμως είχε ήδη διαμορφωθεί από τις τοποθετήσεις των προέδρων και προδίκαζε την τελική απόφαση. Οι πρόεδροι που προέρχονταν από τις παρατάξεις ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ – ΣΥΝ, συχνά παραχαράσσοντας τις αποφάσεις των Συλλόγων τους, υποστήριξαν φανατικά τόσο το «ενιαίο» μισθολόγιο, όσο και την πρόταση το επόμενο απεργιακό βήμα να ταυτιστεί με την απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 4 Νοέμβρη ! Μόνη δύναμη αντίστασης στην προοπτική εκτόνωσης των αγώνων, το μπλοκ των Παρεμβάσεων – Συσπειρώσεων που καθαρά και ξάστερα κατήγγειλε τη μεθόδευση, αρνήθηκε το «ενιαίο» μισθολόγιο και αντιπρότεινε εκφράζοντας και αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, ενιαία συλλογική σύμβαση εργασίας για τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ( που να προβλέπει πραγματικές αυξήσεις στους βασικούς μισθούς και 1300 ευρώ καθαρά στον πρωτοδιόριστο), επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις και διεκδικητικό πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ που ακολούθησε αμέσως μετά τις τοποθετήσεις των προέδρων, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ συμφώνησαν στο διεκδικητικό πλαίσιο και οριοθέτησαν το επόμενο απεργιακό βήμα 27 ολόκληρες μέρες μετά την απεργία της 6ης Οκτώβρη, στις 3 και 4 Νοέμβρη μαζί με την ΑΔΕΔΥ που έχει ήδη εξαγγείλει απεργία στις 4 Νοέμβρη ! Ξέρουν πολύ καλά τα αισθήματα των εκπαιδευτικών για την ΑΔΕΔΥ και υπολογίζουν ότι η μαζική αποστράτευση και απογοήτευση των εκπαιδευτικών θα τους βοηθήσει να επιβάλλουν τη σιωπή των αμνών στον κλάδο !

Το ίδιο ακριβώς έργο παίζεται σε μια σειρά από ομοσπονδίες και κλάδους που έχουν ξεσηκωθεί σε όλο το εύρος του δημοσίου ενάντια στην πολιτική της λιτότητας. Οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται σήμερα ότι δεν υπάρχουν ούτε προεκλογικές ούτε μετεκλογικές αυταπάτες, μόνος δρόμος που απομένει είναι ο δρόμος του αγώνα. Έτσι οι απεργιακές κινητοποιήσεις που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στο δημόσιο απειλούν – αν συντονιστούν σε ένα ανεξέλεγκτο απεργιακό μέτωπο για το λαϊκό εισόδημα και το δικαίωμα στην εργασία και τη μόρφωση – να τινάξουν στον αέρα το στημένο προεκλογικό σκηνικό και να αποσπάσουν χειροπιαστές νίκες για τον κόσμο της εργασίας.

Αυτή ακριβώς την εξέλιξη είναι που θέλουν να αποφύγουν όλες οι δυνάμεις του υποταγμένου συνδικαλισμού. Προσπαθούν να εκτονώσουν την αγανάκτηση και την οργή των εργαζόμενων, αναθέτοντας τη διαχείριση των αγώνων στην κυβερνητική ΑΔΕΔΥ. Στην ΑΔΕΔΥ που για δυο ολόκληρα χρόνια, μέχρι και τον Αύγουστο ακόμα, δήλωνε ότι οι εξελίξεις για το μισθολόγιο είναι θετικές και αρνούνταν την οργάνωση κάθε κινητοποίησης. Επιδιώκουν έτσι να περιορίσουν και να περιχαρακώσουν το απεργιακό πρόγραμμα σε μια, το πολύ δυο 24ωρες της ΑΔΕΔΥ, που θα πάρει πάνω της όλη την ευθύνη της διαπραγμάτευσης για το «γνήσιο ενιαίο» μισθολόγιο – φτωχολόγιο, αφήνοντας τους κλάδους των δημοσίων υπαλλήλων να αλληλοσπαράζονται για λίγα ψίχουλα επιδομάτων μέσα στο γενικό φόντο της σκληρής λιτότητας που κανένας δεν θα αμφισβητεί !

Απέναντι στη μεθόδευση της εκτόνωσης και του εκφυλισμού των αγώνων, στην εξαιρετικά κρίσιμη και δύσκολη συγκυρία που διαμορφώνεται, όλες οι δυνάμεις του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού οφείλουν να δώσουν τη μάχη :

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα