ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Πότε, αν όχι τώρα;
Από ποιους, αν όχι από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς;


Τοποθέτηση του Γιώργου Παζάλου, εκπροσώπου
των Κινήσεων Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων
στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ ΤΗΣ 28ης Αυγούστου 2003
για το ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

 

Η φετινή χρονιά, της οποίας το πρόγραμμα δράσης συζητάμε, χαρακτηρίζεται από τη γενικότερη προσπάθεια να επιταχυνθούν και να κλείσουν μια σειρά από δρομολογημένες αλλαγές στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία που σαφώς αποτελούν άλλο ένα βήμα στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι κοινωνικές κατακτήσεις και τα δημοκρατικά δικαιώματα την τελευταία δεκαετία.

Το καλοκαίρι που πέρασε σφραγίστηκε από:

Η χρονιά που ξεκινά αγκομαχά ήδη:

Η χρονιά ξεκινά με τους εκπαιδευτικούς να κυριαρχούνται από αισθήματα οργής και αγανάκτησης, τόσο για το περιεχόμενο των κυβερνητικών προτάσεων για το μισθολόγιο, όσο και για τον εμπαιγμό που υφίστανται, με τη μη καταβολή αυξήσεων, αλλά και με τη μη καταβολή όσων δικαιούνται. Σήμερα, όσοι από την πολιτική και συνδικαλιστική ηγεσία ενεπλάκησαν στην απάτη της φιλολογίας γύρω από τα 176 ευρώ που το υποσχέθηκαν τόσες φορές… για να το αρνηθούν οριστικά., εκτίθενται ανεπανόρθωτα γιατί περιόρισαν και εξάντλησαν τόσο φτηνά τα αιτήματα και τις ανάγκες και οφείλουν να απολογηθούν στον κόσμο της εκπαίδευσης.

Και είναι δικαιολογημένη η οργή για τη δέσμη των αντιδραστικών αλλαγών που ανακοινώθηκαν από το Χριστοδουλάκη, γιατί:

Αντί για αυξήσεις, οι μισθοί για το 2004 θα προσανατολιστούν σταθερά στον αστερισμό της λιτότητας, κινούμενοι από τα όρια του πληθωρισμού έως και κάτω από αυτόν. Τα τελευταία 8 χρόνια οι μισθοί έχασαν το 30%- 40% της αγοραστικής τους δύναμης και μόνο για τη διετία 2003-2004 προβλέπεται μείωση κατά 7% , έτσι ο θησαυρός του μισθολογίου αποδεικνύεται άνθρακας και οι αυξήσεις που προβλέπονται ( από 1,4 -5% στις καθαρές αποδοχές ) αποτελούν συνέχιση της σκληρής λιτότητας και επέκταση μιας άγριας και ταξικής εισοδηματικής πολιτικής.

Είναι η πρώτη φορά που καθιερώνεται νέο μισθολόγιο και δεν αποδίδει ούτε μια δεκάρα για τις δίκαιες δικεκδικήσεις και τα αιτήματα. Ο εμπαιγμός και η απάτη με το επίδομα των 176 ευρώ παίρνει πια το χαρακτήρα σκανδάλου.

Παραμένει το απαράδεκτο καθεστώς της διατήρησης των γενικών και ειδικών επιδομάτων εκτός του βασικού μισθού, αφού ενσωματώνεται μόνο το 1/3 του κινήτρου απόδοσης, με αποτέλεσμα να φαλκιδεύονται τόσο οι μισθοί, όσο και οι συντάξεις. Η ανακοίνωση δε, ότι καταργείται η σταδιακή ενσωμάτωση του ποσού των176 ευρώ στις συντάξιμες αποδοχές τις οδηγεί σε παραπέρα μείωση.

Η διατήρηση του κινήτρου απόδοσης χρησιμοποιείται ευθέως για την εισαγωγή της σύνδεσης μισθού-βαθμού αξιολόγησης ταυτόχρονα με τη σκληρότερη εφαρμογή ενός ιεραρχικού μοντέλου Δ. Διοίκησης, που αποξενωμένη από τις κοινωνικές ανάγκες θα προσδένεται όλο και περισσότερο στις κυβερνητικές επιδιώξεις ,αλλά και την κυριαρχία της αγοράς.

Με τη δήλωση του Υπουργού : «….είναι εφικτή η μελλοντική αναμόρφωση του μισθολογίου με σύνδεση των αποδοχών με το βαθμό και την παραγωγικότητα των υπαλλήλων» διαφαίνεται η προώθηση της μισθολογικής διαφοροποίησης και κατηγοριοποίησης των Δ.Υ., της εξατομίκευσης και της διάλυσης κάθε έννοιας συλλογικότητας στη Δημόσια Διοίκηση και την Εκπαίδευση.

Την ίδια στιγμή που οι εκπαιδευτικοί εμπαίζονται στο μισθολογικό…
η εκπαίδευση παρουσιάζει 2 όψεις:

Την όψη της μακέτας και της τεράστιας προπαγάνδας που ξεκινάει από τη Μητροπόλεως, συντονίζεται με τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, αλλά και την ηγεσία των εκπαιδευτικών συνδικάτων και επιχειρεί αντιστρέφοντας την αλήθεια να παρουσιάσει μια ειδυλλιακή εικόνα για την εκπαιδευτική πραγματικότητα. «Κόβοντας κορδέλες» ολοήμερων, χρησιμοποιώντας λάθρα τους αριθμούς και τους δείκτες, φιμώνοντας κάθε φωνή αποκάλυψης, προσπαθούν να μετατρέψουν την Παιδεία από τον τομέα των πιο αρνητικών εντυπώσεων και αντιδράσεων (λόγω των αναδιαρθρώσεων και της κακόφημης μεταρρύθμισης) σε πεδίο εντυπώσεων και σημαντικής τάχα κοινωνικής προσφοράς. Εξέχουσα θέση στην εικονική πραγματικότητα κατέχει η πολιτική των ολοήμερων παιδοφυλακτήριων, που παρουσιάζονται κάτι σαν την επανάσταση στην εκπαίδευση ή τα διαστημικά σχολεία.

Και την πραγματική όψη μιας εκπαίδευσης με εμφανή τα στίγματα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και των αντιδραστικών αλλαγών. Στην υπερφίαλη κυβερνητική προπαγάνδα αντιπαρατίθενται:

Την ίδια στιγμή προχωρούν όλες οι αναδιαρθρώσεις ,στην κατεύθυνση του φτηνού, ευέλικτου πειθαρχημένου και «παραγωγικού» σχολείου της αγοράς:

Το ολοήμερο σχολείο αποτελεί την πιο φτηνή και «παραγωγική»εκδοχή αυτής της κατεύθυνσης. Τίποτα από όσα υπερφίαλα προβάλλει το ΥΠΕΠΘ δε μπορεί να κρύψει ότι είναι απλά το αποτέλεσμα της αναβολής της καθημερινής σχολικής αποχώρησης που υπαγορεύεται από τις νέες εργασιακές σχέσεις και τα ελαστικά ωράρια των εργαζόμενων γονιών. Άλλωστε όλοι οι γονείς ομολογούν ότι κυρίως για φύλαξη επιλέγουν αυτό το σχολείο και δεν αίρονται οι εξωσχολικές δραστηριότητες και η παραπαιδεία. Το ολοήμερο σχολείο είναι το φτηνό σχολείο. Αφού βάφτισαν έτσι τα περισσότερα Δημοτικά σχολεία, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη –πρόβλεψη για την υποδομή και παρέχοντας από κοινοτικά κονδύλια το επαναστατικό ποσό των 3.000 ευρώ στο καθένα, αποφάσισαν πρώτα πότε θα τελειώνει το πρόγραμμα, μετά ασχολήθηκαν με τι αντικείμενα θα «γεμίσει» και τελικά διαμόρφωσαν το μαθητή που από τα 5 ως τις 5 διαβάζει, γράφει , παίζει, τρώει και καμιά φορά κοιμάται στην ίδια θέση: στο θρανίο του!

Παρά τις ασάφειες και τις προεκλογικές ταλαντεύσεις, τα καθηκοντολόγια του αυταρχισμού και η αξιολόγηση- χειραγώγηση οργανώνονται και προχωρούν οι σύγχρονοι μηχανισμοί ελέγχου και χεραγώγησης της εκπαιδευτικής κοινότητας. Ως χρονιά έναρξης της αξιολόγησης χαρακτήρισαν τη φετινή οι ανακοινώσεις από τα κυβερνητικά επικοινωνιακά επιτελεία..

Οι εργασιακές σχέσεις κινούνται ήδη στη λογική της αφαίρεσης κατακτήσεων και στον αστερισμό των κυλιόμενων ωραρίων και της μερικής απασχόλησης. Με προπομπό το ολοήμερο σχολείο επιχειρείται τεράστια ανατροπή στα ωράρια και τα εργασιακά δεδομένα όλων των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας, ενώ αυξάνεται η ελαστική απασχόληση και το απαράδεκτο καθεστώς της ωρομισθίας.

Κάθε τι που είναι ή παρουσιάζεται ως καινοτομία όπως τα νέα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία ,οι ευέλικτες ζώνες, η διαθεματική προσέγγιση, η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών…γίνονται με τρόπο που ενσωματώνεται στην κυρίαρχη λογική του κατακερματισμού της γνώσης, του απόλυτου ελέγχου από τους κρατούντες, της προώθησης της μέτρησης της παραγωγικότητας του γενικευμένου ανταγωνισμού, της αξιολόγησης και της κατηγοριοποίησης των μαθητών των σχολείων και των εκπαιδευτικών..

Το κυβερνητικό πρόγραμμα Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας, ίδιου προσανατολισμού με τα κυβερνητικά μέτρα, κράμα νεοσυντηριτικών και νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων για την εκπαίδευση, δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμούς και μετεκλογικές αυταπάτες.

Καμιά προπαγάνδα καμιά προεκλογική ή μετεκλογική αυταπάτη δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για την πραγματική κατάσταση στην κοινωνία και την εκπαίδευση, και τον πολύμορφο αγώνα με διάρκεια και προοπτική που πρέπει να αναληφθεί.

Και ασφαλώς πότε αν όχι τώρα; Και από ποιους αν όχι από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς;
Με μια τέτοια λογική απευθυνόμαστε και συμμετέχουμε σε ένα κίνημα των ίδιων των εκπαιδευτικών, με στήριξη στη συλλογικότητα, τις Γ.Σ., τις επιτροπές αγώνα, τους συλλόγους και το συντονισμό τους.. με στόχο τη νίκη

Διεκδικούμε δυναμικά και αποφασιστικά:

Πραγματικές αυξήσεις με ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό,
1300 ΕΥΡΩ καθαρά στον πρωτοδιόριστο, διπλασιασμός του οικογενειακού επιδόματος.
ΌΧΙ στη σύνδεση μισθού –βαθμού –αξιολόγησης
Σύνταξη στα 30 χρόνια ύπηρεσίας ή στα 55, ίση με τον τελευταίο μισθό
Ενιαία συλλογική σύμβαση εργασίας για όλη την εκπαίδευση

Όχι στην αξιολόγηση /χειραγώγηση. Να αποσυρθούν οι νόμοι και τα καθηκοντολόγια. Κανείς αξιολογητής στην τάξη. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.
Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. 20 μαθητές στην τάξη

Όχι στα κυλιόμενα ωράρια, Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μόνιμη δουλειά-διορισμός για όλους στην εκπαίδευση. Διορισμοί για τις πραγματικές ανάγκες με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου.

Σε κάθε σχολείο ,σε κάθε σύλλογο διδασκόντων, στέλνουμε το μήνυμα για Γενικές Συνελεύσεις που να γίνουν ακόμα και με τη μέρα του αγιασμού.

Το πρώτο 20ήμερο του Σεπτέμβρη ολοκληρώνεται ο κύκλος Γ.Σ. και εκλέγονται παντού απεργιακές επιτροπές, που συντονίζονται και συντονίζουν τους συλλόγους, ώστε να φτάσει παντού το μήνυμα του αγώνα που οργανώνεται και ελέγχεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

Προχωράμε με πραγματική συμμαχία και αγωνιστική αλληλεγγύη με τους συναδέλφους της Δευτεροβάθμιας και κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι του Δημοσίου.

Πρώτο ραντεβού οι κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ

Στις 25 και 26 Σεπτέμβρη προχωράμε σε 48ωρη απεργία, με την πρώτη μέρα να πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις στις μεγάλες πόλεις, και τη δεύτερη μέρα διεξάγεται παντού δεύτερος κύκλος Γ.Σ που καταλήγει σε Ολομέλεια προέδρων στις 27 Σεπτεμβρίου…

με πρόταση για ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα