ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

Τοποθέτηση του εκπροσώπου
Των Κινήσεων-Παρεμβάσεων στο Δ.Σ της ΔΟΕ
για το μισθολόγιο
30 Ιούλη 2003

Η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης βρίσκεται στη φάση της πιο αντιδραστικής της απογείωσης. Εξαρτημένη πλήρως από τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, εντολοδόχος της εφαρμογής της πιο σκληρής πολιτικής της Ε.Ε, της ΟΝΕ και των συμφώνων σταθερότητας, προχωρά στην υλοποίηση των επιλογών της, αφήνοντας πίσω το 1/5 του πληθυσμού να ζει κοινωνικά αποκλεισμένο κάτω από το όριο της φτώχειας, τις απολύσεις και την ανεργία να φουντώνουν, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό να στραγγίζουν και τα τελευταία αποθέματα αντοχής των εργαζομένων.

Oι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για το κατ’ ευφημισμό «νέο μισθολόγιο» ήρθαν να δείξουν στην πράξη τι σημαίνει «επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου», για τους εργαζόμενους! Εν μέσω καλοκαιριού, μακριά από τους δημόσιους υπάλληλους, κυβέρνηση και ΑΔΕΔΥ επιδιώκουν γρήγορα – γρήγορα να κλείσουν μια σειρά βαθιών αντιδραστικών αλλαγών για το δημόσιο και να συνεχίσουν την λιτότητα για τους δημόσιους υπάλληλους, εμφανίζοντάς τες μάλιστα , με τη βοήθεια του υποταγμένου κυβερνητικού συνδικαλισμού ως θετικά μέτρα.!!

• Οι αυξήσεις που ανακοινώθηκαν για το 2004 κινούνται στα όρια της εισοδηματικής πολιτικής που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση για το 2004, στα όρια και στις περισσότερες περιπτώσεις κάτω από τον πληθωρισμό, καταρρίπτοντας άδοξα τις προσδοκίες για προσέγγιση των αντίστοιχων ευρωπαϊκών μισθών. Οι προβλεπόμενες αυξήσεις για τους εκπαιδευτικούς κυμαίνονται από 3,2%-5,4% για τις μεικτές και από 1,4%-5,2% για τις καθαρές αποδοχές. Όταν ο πληθωρισμός τρέχει με 4%, η ακρίβεια έχει απογειωθεί μετά την εισαγωγή του ευρώ και τα τελευταία 8 χρόνια έχει συντελεστεί πραγματική μείωση του εισοδήματος των εργαζόμενων από 30–40 %,ενώ μόνο για τη διετία 2003-2004 π[ροβλέπεται νέα μείωση 7%, οι ανακοινωθείσες αυξήσεις όχι μόνο δεν αναπληρώνουν τις απώλειες εισοδήματος αλλά αποτελούν εμπαιγμό, συνέχιση της σκληρής λιτότητας για τους εργαζόμενους και επέκταση μιας άγριας και ταξικής εισοδηματικής πολιτικής.

• Είναι η πρώτη φορά που καθιερώνεται νέο μισθολόγιο και δεν αποδίδει ούτε μια δεκάρα για τις διεκδικήσεις ,τις ανάγκες και τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Αισθήματα οργής και αγανάκτησης διακατέχουν τον εκπαιδευτικό κόσμο καθώς η ιστορία της αύξησης μέσω της χορήγησης του επιδόματος των 176 ευρώ.. αποδεικνύεται παραμύθι καθώς η χορήγηση του συγκεκριμένου επιδόματος όχι μόνο δεν επεκτείνεται και στους εκπαιδευτικούς, αλλά παύει να δίνεται στο εξής και παραμένει μόνο σ’ όσους έχει δοθεί ως τώρα ως προσωπική διαφορά!!

• Η διαφημισμένη ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μετατρέπεται σε ενσωμάτωση του επιδόματος εξομάλυνσης και χρόνου υπηρεσίας (που και προηγούμενα υπολογίζονταν στις συντάξιμες αποδοχές) και ενός μόνο πολύ μικρού μέρους του κινήτρου απόδοσης, αφήνοντας απ’ έξω όλα τα υπόλοιπα επιδόματα, φαλκιδεύοντας με τον τρόπο αυτό τόσο τους μισθούς όσο και τις συντάξεις. Ταυτόχρονα προχωράει στην κατάργηση της ενσωμάτωσης των 176 ευρώ στις συντάξιμες αποδοχές, μέτρο που οδηγεί σε νέα μείωση των συντάξεων.

• Το κίνητρο απόδοσης (που παραμένει μεγάλο κομμάτι του μισθού) χρησιμοποιείται για την εισαγωγή της σύνδεσης του μισθού με την αξιολόγηση ταυτόχρονα με την σκληρότερη εφαρμογή ενός ιεραρχικού μοντέλου διοίκησης που θα αποξενώσει ακόμα περισσότερο τις δημόσιες υπηρεσίες από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και θα τις προσδέσει ακόμα περισσότερο στο στενό έλεγχο της εκάστοτε κυβέρνησης και της πολιτικής της. Η απόλυτη ιεραρχία και η ανατροπή των όποιων δημοκρατικών στοιχείων στους χώρους δουλειάς σηματοδοτείται και με τη νέα αύξηση των επιδομάτων θέσης (διευθυντές, προϊσταμένους κλπ), ενώ ελάχιστες είναι οι αυξήσεις που προβλέπονται για τους χαμηλόμισθους!

• Ο σφιχτός διοικητικός έλεγχος και η εισαγωγή της αξιολόγησης θα έχει ως αποτέλεσμα την μετατροπή της δημόσιας διοίκησης και ιδιαίτερα των υπηρεσιών με κοινωνική λειτουργία (εκπαίδευση, υγεία, πολιτισμός κλπ) σε οργανισμούς που πρέπει να λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος και την εξασφάλιση της αυτοχρηματοδότησης τους και την αποδοχή των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων. Έτσι η λειτουργία τους θα προσαρμόζεται μέσω των δεικτών αξιολόγησης όλο και περισσότερο στις «ανάγκες» της αγοράς και μακριά από τις κοινωνικές ανάγκες, ενώ θα επιδιώκουν τη μετακύληση οικονομικών βαρών της λειτουργίας τους στους πολίτες.

• Από την άλλη θα εισάγει την κατηγοριοποίηση των δημοσίων υπάλληλων και θα ανοίξει το δρόμο για την ραγδαία , βίαιη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ταυτόχρονα με την εκτεταμένη εισαγωγή της μερικής απασχόλησης. Ενώ κάνει πραγματικότητα τη μισθολογική διαφοροποίηση /κατηγοριοποίηση των δ. υπαλλήλων ανοίγοντας την προοπτική της σύνδεσης του μισθού με τον βαθμό, που ίσχυε στο παρελθόν και σήμαινε την μη ακώλυτη εξέλιξη των εργαζόμενων, πράγμα που καταργήθηκε μετά από σκληρούς αγώνες. Άλλωστε ο Χριστοδουλάκης ήταν αποκαλυπτικός: «με την άρση του ισοπεδωτικού χαρακτήρα του μισθολογίου, είναι εφικτή η μελλοντική αναμόρφωση του μισθολογίου με σύνδεση των αποδοχών με το βαθμό και την παραγωγικότητα»

Το «μισθολόγιο» δεν είναι ούτε νέο ούτε μισθολόγιο. Πρόκειται για ένα ασφυκτικό πλαίσιο που στοχεύει:

Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ έχει τεράστιες ευθύνες γι’ αυτήν την εξέλιξη, γιατί αποδέχτηκε καιρό τώρα όλη τη φιλοσοφία του «νέου μισθολογίου», συναίνεσε στις πιο αντιδραστικές του λογικές (σύνδεση μισθού/ παραγωγικότητας), αρνήθηκε κάθε αγωνιστική προοπτική για τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων και καλλιέργησε το μύθο και την προσμονή ενός μισθολογίου που θα χορηγούσε μεγάλες αυξήσεις. Σήμερα οι ευθύνες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι ακόμα μεγαλύτερες, γιατί ενώ τα ανακοινωθέντα μέτρα δεν απηχούν ούτε στο ελάχιστο τις θέσεις των εργαζομένων, χρησιμοποιείται για να παραπλανηθούν και να υποταχθούν οι εργαζόμενοι και να αποφευχθεί η μαζική αντίδραση για την αποτροπή των μέτρων της λιτότητας.

Τις ίδιες ευθύνες έχουν οι ηγεσίες των Εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών σε ΔΟΕ / ΟΛΜΕ που αρνήθηκαν να οργανώσουν αγώνες για ουσιαστικές αυξήσεις στους εκπαιδευτικούς (από τους πιο κακοπληρωμένους υπαλλήλους σε Ελλάδα και Ευρώπη), στήριξαν την κυβερνητική πολιτική και εκχώρησαν κάθε διεκδίκηση στη γραφειοκρατία της ΑΔΕΔΥ. Η εξέλιξη με την οριστική απώλεια του επιδόματος των 176 ευρώ εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους περιόρισαν και εξάντλησαν τα αιτήματα και τις ανάγκες των εκπαιδευτικών σε επαιτεία ενός επιδόματος που το υποσχέθηκαν τόσες φορές… για να το αρνηθούν οριστικά σήμερα.

Πλανώνται όσοι προσβλέπουν ότι οι εργαζόμενοι θα αποδεχτούν τα κυβερνητικά μέτρα. Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αναπτύξουν και πάρουν στα χέρια τους τους αναγκαίους αγώνες, στηριγμένοι στην ενότητά τους στα σωματεία, στους συλλόγους και στις Γενικές τους Συνελεύσεις.

Στο χώρο της εκπαίδευσης η απόκρουση των κυβερνητικών σχεδίων για το μισθολόγιο και ο αγώνας για την ανατροπή τους συνδέεται και ανάγεται στην πάλη που δίνουμε ενάντια στις εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις. Η πάλη για τη μη σύνδεση μισθού –βαθμού –παραγωγικότητας, συνδέεται με την πάλη ενάντια στην αξιολόγηση, η πάλη ενάντια στο ιεραρχικό και συγκεντρωτικό μοντέλο Δ.διοίκησης συνδέεται με την πάλη ενάντια στον αυταρχισμό και τα καθηκοντολόγια, η πάλη ενάντια στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη μερική απασχόληση, συνδέεται με τον αγώνα ενάντια στα κυλιόμενα ωράρια την ωρομισθία και την αδιοριστία.

Οι Κινήσεις -Παρεμβάσεις -Συσπειρώσεις θα πρωτοστατήσουν στην πιο ουσιαστική ενημέρωση των συναδέλφων, έτσι ώστε η πραγματικά μεγάλη οργή και αγανάκτηση που διακατέχει όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο να γίνει αγωνιστική έκρηξη. Θα προτείνουμε να αναληφθεί από τις Γενικές Συνελεύσεις και το Συντονισμό των συλλόγων η οργάνωση και ο έλεγχος ενός αξιόπιστου σχέδιου αγώνα που πρώτα απ’ όλα θα απαιτεί:

• Ενσωμάτωση όλων των επιδομάτων στο βασικό μισθό –Διπλασιασμός του οικογενειακού επιδόματος και άμεση εφ’ άπαξ καταβολή των αναδρομικών

• 1300 ΕΥΡΩ ΚΑΘΑΡΑ στον πρωτοδιόριστο ,με σχέση εισαγωγικού- καταληκτικού μισθού 1:2,5

• Καμιά σύνδεση μισθού / βαθμού / αξιολόγησης

• Αφορολόγητο όριο ίσο με τις ετήσιες αποδοχές του πρωτοδιόριστου

• Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια ή στα 55, ίση με τον τελευταίο μισθό.

• Πλήρης ιατροφαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη

• Συλλογική σύμβαση εργασίας ,ενιαία για όλη την εκπαίδευση

Θεωρούμε πως οι Γενικές Συνελεύσεις μπορούν να εμπλουτίζουν το αιχμιακό πλαίσιο για το μισθολόγιο με τα γενικότερα αιτήματα που παλεύει το κίνημα, ώστε οι αγώνες μας να χαρακτηρίζονται από τη γενικότερη αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική.

Στα πλαίσια αυτά ο Σεπτέμβρης που ξεκινά δε μπορεί παρά να είναι μήνας πολύμορφης δράσης που θα ξεκινάει από την 1η του μηνός, και θα αφορά Γενικές Συνελεύσεις, πρωτοβάθμιους συλλόγους και το συντονισμό τους, ενημερώσεις, συσκέψεις, εξορμήσεις σε σχολεία, πόλεις και γειτονιές, συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ ενημέρωση και κοινό μέτωπο με τους γονείς, κοινές εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες με τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ, αλλά και κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι των Δ.Υ.

Με βάση την παραπάνω λογική και ως επόμενο βήμα μιας τέτοιας διαδικασίας που θα στηρίζεται κυρίως στη βάση των εκπαιδευτικών προτείνουμε 48ωρη απεργία για τις 25 και 26 Σεπτέμβρη, με την πρώτη μέρα να πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις στις μεγάλές πόλεις και τη δεύτερη μέρα να πραγματοποιούνται Γ.Σ. (27/9 Ολομέλ. Προέδρ), που θα διαμορφώνουν το πλαίσιο τους όρους και τις προϋποθέσεις για αποφασιστικό αγώνα διάρκειας στη συνέχεια.

Επιστροφή

Περιεχόμενα