Αγαπητοί γονείς,

Εμείς, οι δάσκαλοι των παιδιών σας, θέλουμε με αυτό το γράμμα να μοιραστούμε μαζί σας τις σκέψεις μας και τις αγωνίες μας για τις τελευταίες εξελίξεις στην εκπαίδευση, κυρίως με αφορμή το νόμο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που ψηφίστηκε αυτές τις μέρες στη Βουλή. Κι αυτό, γιατί πιστεύουμε ότι οι αλλαγές που θα γίνουν στο σχολείο θα έχουν άμεσες συνέπειες όχι μόνο σε εμάς αλλά και στη μόρφωση των παιδιών σας.

Τον τελευταίο καιρό, θα ακούσατε και θα διαβάσατε πολλές φορές ότι "επιτέλους, τώρα που θα αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί το σχολείο θα γίνει καλύτερο, οι δάσκαλοι θα αναγκαστούν να δουλεύουν περισσότερο και πιο αποτελεσματικά, η εκπαίδευση θα εκσυγχρονιστεί". Τα ίδια μας έλεγαν και με τους περίφημους νόμους 2525 και 2640 που ψηφίστηκαν το 1997, νόμοι που κατέργησαν την επετηρίδα για τον διορισμό των εκπαιδευτικών, που καθιέρωσαν τον εξεταστικό μαραθώνιο για τους μαθητές του Λυκείου, που ίδρυσαν τα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (ΤΕΕ).

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

 

Το δημόσιο σχολείο λοιπόν, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, έχει πολλά προβλήματα. . Ξέρουμε ότι δεν αρέσει ούτε σε σας, ούτε στα παιδιά μας. 
Γιατί το σχολείο σήμερα θέλει μαθητές, που θα παπαγαλίζουν, θα αποστηθίζουν, θα "φορτώνονται".
Θέλει μαθητές που δεν θα μπορούν να κρίνουν και να σκέφτονται, που δεν θα μπορούν να αναπτύσσουν τη φαντασία τους, τη δημιουργικότητά τους, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους.
Θέλει παιδιά που θα γνωρίζουν από τα πρώτα τους χρόνια τον ανταγωνισμό, που θα τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς ελεύθερο χρόνο.
Ξέρουμε ότι δεν σας αρέσει, γιατί το σχολείο σήμερα τιμωρεί αντί να ενθαρρύνει τα παιδιά που δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τους ρυθμούς του. Βάζει στη γωνία αντί να βοηθά τα παιδιά των μεταναστών , που τις περισσότερες φορές με τη δική τους προσωπική προσπάθεια και επιμονή προσπαθούν να ενταχθούν στην τάξη και τη δουλειά της. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση μεταθέτει πολλές φορές σε σας την ευθύνη για την αναζήτηση χρημάτων που χρειάζονται ακόμα και για τη στοιχειώδη λειτουργία του σχολείου.


Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση ξέρει ότι το σχολείο δεν σας αρέσει. Και προσπαθεί να σας βρει έναν "ένοχο". "Οι δάσκαλοι φταίνε", σας λέει. "Που δεν δουλεύουν σωστά, που δεν ελέγχονται, που δεν αξιολογούνται". Δεν λέει τίποτα για τις δικές του ευθύνες, όταν υπάρχουν ακόμα κενά σε σχολικές μονάδες, όταν η χρηματοδότηση των σχολείων γίνεται "με το σταγονόμετρο", όταν υπάρχουν σχολεία που λειτουργούν σε κτίρια απαράδεκτα από κάθε άποψη. Δεν λέει τίποτα για τα μεγάλα τμήματα σαν αποτέλεσμα της πολιτικής των συγχωνεύσεων τάξεων και σχολείων, για την άρνησή του σε αρκετές περιπτώσεις να προσλάβει εκπαιδευτικούς για τάξεις υποδοχής και ενισχυτική διδασκαλία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το Υπουργείο Παιδείας είναι "υπεράνω" ελέγχου και αξιολόγησης. 

Παρόλα αυτά, εμείς ξέρουμε ότι εξακολουθείτε να αναρωτιόσαστε: " Μα καλά, δεν πρέπει να ελέγχεται και ο δάσκαλος, όπως ελέγχονται όλοι, για τη δουλειά τους;"

Κι όμως. Ο δάσκαλος ήδη ελέγχεται. Ελέγχεται πρώτα απόλα από τους μαθητές του, που απαιτούν ένα δάσκαλο που θα τους στηρίζει, θα τους βοηθάει και θα τους συμπαραστέκεται.
Ελέγχεται από εσάς, που θέλετε να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σας σαν ανθρώπους με τη δική τους προσωπικότητα και όχι απλά σαν ένα όνομα στον κατάλογο.
Ελέγχεται και από το κράτος, όταν αυτό μας καθορίζει το τι θα διδάξουμε, πότε και πως θα το διδάξουμε , όταν ήδη υπάρχει μια ολόκληρη "διοικητική πυραμίδα" (διευθυντές, προϊστάμενοι, σύμβουλοι) στους οποίους λογοδοτούμε για τη δουλειά μας.

Θεωρούμε λοιπόν τουλάχιστον υποκριτική τη θέση του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης ότι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του έργου του θα βελτιώσει το σχολείο. Αντίθετα, τα προβλήματα θα οξυνθούν, η πραγματικότητα που θα ζούμε καθημερινά εμείς και τα παιδιά μας θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.
Κι αυτό γιατί:

Αγαπητοί γονείς, 

Ξέρουμε ότι κι εμείς από την πλευρά μας δεν τα έχουμε όλα "καλώς καμωμένα". Αρκετές φορές μας "βαραίνουν" η καθημερινότητα της τάξης και οι δυσκολίες της δουλειάς μας. Πιστεύουμε όμως ότι προσπαθούμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας ακόμα και μέσα σε δύσκολες συνθήκες. 
Κι αν εκφράζουμε την αντίθεσή μας στο νόμο για την αξιολόγηση, δεν το κάνουμε επειδή δεν θέλουμε να φανούν οι "αδυναμίες" μας και οι "ανεπάρκειές" μας. 

Είμαστε αντίθετοι γιατί ξέρουμε ότι ο δάσκαλος και η δουλειά του δεν βελτιώνεται με το φόβο, τη τιμωρία και την υποταγή, όπως ακριβώς δεν βελτιώνεται και η απόδοση των παιδιών σας με το φόβο του βαθμού. 

Ο δάσκαλος γίνεται καλύτερος ….
όταν μορφώνεται και επιμορφώνεται ουσιαστικά,
όταν είναι ελεύθερος να χρησιμοποιεί τις μεθόδους διδασκαλίας που αυτός κρίνει κάθε φορά ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών του,
όταν του παρέχονται οι κατάλληλες συνθήκες για τη δουλειά του,
ότι ξέρει ότι το δικαίωμά του στην εργασία είναι εξασφαλισμένο - είναι χιλιάδες οι συνάδελφοί μας που ζουν ως αναπληρωτές το άγχος της επαγγελματικής ανασφάλειας - και η αμοιβή του είναι ικανοποιητική.

Το σχολείο θα γίνει καλύτερο ….
όταν οι δάσκαλοι και οι μαθητές του θα μπορούν να δουλεύουν συλλογικά, σε πνεύμα παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας,
όταν η πολιτική εξουσία θα το ενισχύσει ουσιαστικά με χρήματα, εκπαιδευτικό προσωπικό και κατάλληλη υποδομή
όταν θα πάψει να λειτουργεί με τα κριτήρια τις αγοράς 
όταν θα πάψει να θεωρεί τη γνώση εμπόρευμα αλλά ελευθερία
όταν σε τελική ανάλυση δεν θα υπηρετούν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί τις δικές του ανάγκες όπως καθορίζονται "για μας χωρίς εμάς" αλλά όταν αυτό θα υπηρετεί τις ανάγκες των μαθητών και των δασκάλων του.

Στην προσπάθειά μας αυτή ξέρουμε ότι σας έχουμε στο πλευρό μας. Όχι μόνο γιατί θέλετε κι εσείς, όπως κι εμείς, ένα καλύτερο σχολείο. Αλλά γιατί παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζετε και σεις στη δουλειά σας: η αγωνία για τη μόνιμη δουλειά, η ανάγκη για καλύτερους μισθούς, το άγχος για την ασφάλιση και τη συνταξιοδότησή σας είναι προβλήματα που μας θέλουν όλους μαζί, σε κοινούς αγώνες. Στο κάτω - κάτω, το καλύτερο μάθημα που έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας, είναι ότι εμείς, οι δάσκαλοί τους, δεν σκύβουμε το κεφάλι…..

ΕπιστροφήΕπιστροφή ΠεριεχόμεναΠεριεχόμενα