«Ήρθε η ώρα να πληρώσετε. Μην περιμένετε οίκτο. Ήρθε η ώρα να γίνει απόσβεση της επένδυσης»
Κριστίν Λαγκάρντ
«Σημαντική προϋπόθεση για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ είναι μετά τις εκλογές του Ιουνίου να υπάρξει μια αποτελεσματική κυβέρνηση που να τηρήσει τα συμφωνηθέντα». Ο Γερμανός υπουργός εκφράζει την πεποίθηση ότι οι Έλληνες πολίτες δεν θα επηρεαστούν από τους αριστερούς δημαγωγούς…
Συνέντευξη Σόιμπλε στην εφημερίδα Μάνχαϊμερ Μόργκεν
H Mέρκελ επιμένει για Επίτροπο στην Ελλάδα ανεξάρτητα από την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 17 Ιουνίου. Ο «επίτροπος» ή όπως αλλιώς θα ονομάζεται, θα υποστηρίζεται από ισχυρή ομάδα ειδικών, με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή Ελλήνων, πιθανότατα από την Ε.Ε. και θα παρουσιαστεί ως υποχρεωτική επιλογή, σύμφωνα με την Real news.
Όλα εδώ πληρώνονται λοιπόν. Η κυρία Δ.Ν.Τ., μας κουνάει απειλητικά το δάχτυλο και μας θυμίζει ότι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας. Η ίδια βέβαια, παίρνει μισθό 390 χιλιάδες ευρώ και δεν πληρώνει ούτε μια δεκάρα σε φόρους. Από τα ρετιρέ της Deutsche Bank, οι κυρίαρχοι της Ευρώπης μιλούν για την ελληνική κρίση με όρους επιτραπέζιου παιχνιδιού. Οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας είναι γι’ αυτούς πιόνια σε ένα καλοστημένο παιχνίδι. Στελέχη του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε., πρόεδροι και πρωθυπουργοί, τραπεζίτες και οικονομολόγοι, γραμματείς και φαρισαίοι, σε πλήρη ομοφωνία με τους εγχώριους πολιτικούς και κοινωνικούς συμμάχους τους, εκβιάζουν, συκοφαντούν, απειλούν. Ένα και μοναδικό δίλημμα θέτουν μπροστά στους εργαζόμενους : Ή θα υποταχτούμε πλήρως ή θα μας καταστρέψουν !
Υποταγή = Καταστροφή
Όμως, υποταγή σε αυτούς που μας κατέστρεψαν σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή. Οι πολιτικές Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. – κυβερνήσεων τα δυο τελευταία χρόνια, ένα και μοναδικό στόχο έχουν. Να εισάγουν μέσω της Ελλάδας στην Ευρώπη, το μοντέλο κινεζοποίησης των εργαζόμενων, την πλήρη κοινωνική εξαθλίωση και υποτίμηση του κόσμου της εργασίας και τον πολιτικό και κοινωνικό του αφοπλισμό. Με πιο απλά λόγια : φτώχεια, μισθοί πείνας, απολύσεις, αποδόμηση δημόσιας παιδείας και υγείας. Και ακόμα, καταστολή και αστυνομοκρατία, έλεγχος ή διάλυση των συνδικάτων, εκφασισμός και άνοδος του νεοναζισμού ως φόβητρο αλλά και ως εναλλακτική συστημική λύση. Ο καπιταλισμός μας χρησιμοποιεί ως καύσιμη ύλη για να ξεπεράσει την κρίση του.
Η καταστροφή είναι ήδη εδώ
Ας κοιτάξουμε γύρω μας : Άνεργοι, απλήρωτοι και απολυμένοι, νοσοκομεία υπό διάλυση, καταστήματα κλειστά, περίθαλψη ανύπαρκτη. Ας κοιτάξουμε και μέσα στα σπίτια μας. Ο μισθός δεν φτάνει ούτε για τους λογαριασμούς, κάθε μήνας που περνάει συσσωρεύει χρέη, η ανασφάλεια και το άγχος για τις απολύσεις και την αξιολόγηση έχουν γίνει μέρος της σχολικής πραγματικότητας. Από την άλλη, όσοι εκπαιδευτικοί κατέθεσαν διαδικτυακά τις φορολογικές τους δηλώσεις, διαπιστώνουν ότι θα πληρώσουν στην εφορία από έναν έως και τρεις μισθούς. Ήρθε λοιπόν, ή μάλλον ξαναήρθε, η ώρα να πληρώσουμε. Που θα τα βρούμε ;
Κι όμως, έχουν το θράσος να απειλούν με χρεοκοπία τους ήδη χρεοκοπημένους εργαζόμενους. Είναι τουλάχιστον τραγικό να εκβιάζονται με το δίλημμα του νομίσματος, άνθρωποι που δεν έχουν δεκάρα στην τσέπη, που είναι απλήρωτοι ή απολυμένοι, πνιγμένοι στα χρέη και τα δανεικά.
Οι «γύπες» κατασπάραξαν τη χώρα
Αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, η κυβέρνηση πλήρωσε στο 100% της ονομαστικής αξίας τους ελληνικά κρατικά ομόλογα συνολικής αξίας 435 εκατομμυρίων ευρώ που είχαν υπαχθεί στο αγγλικό δίκαιο και τα οποία είχαν περιέλθει στα χέρια ακραίων κερδοσκοπικών κύκλων που αρνήθηκαν να δεχθούν το «κούρεμά» τους στο πλαίσιο του PSI. Κι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στον εφιάλτη που ακολουθεί. Μέσα σε λιγότερους από τρεισήμισι μήνες, πρέπει να πληρωθούν τέσσερα μη «κουρεμένα» ομόλογα υπό αγγλικό δίκαιο που βρίσκονται στα χέρια επιθετικών κερδοσκόπων, συνολικής αξίας… 2 δισεκατομμυρίων ευρώ ! Τα δάνεια αυτά έχουν ρήτρες «διασταυρούμενης χρεοκοπίας (cross default)». Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση δεν πλήρωνε το συγκεκριμένο ομόλογο, είχαν το νομικό δικαίωμα όλοι οι άλλοι κερδοσκόποι «γύπες» που κατέχουν ακόμη ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας 6 δισ ευρώ, να ζητήσουν αμέσως τώρα (!) την πληρωμή χωρίς να περιμένουν τη λήξη των δικών τους ομολόγων, ακόμη κι αν είναι ύστερα από δέκα χρόνια! Τέτοιες συμφωνίες που τύλιξαν τη χώρα και το λαό της σε μια κόλλα χαρτί, υπέγραψαν τα κόμματα του μνημονίου, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. και γι΄αυτό εισέπραξαν τη δίκαιη λαϊκή οργή.
Τα 77 νέα μέτρα
Σύμφωνα με τις επιταγές του νέου Μνημονίου έως τα τέλη Ιουνίου θα πρέπει να έχει υλοποιηθεί ένα πακέτο 77 μέτρων. Τα μέτρα αυτά που θα ήταν ήδη πραγματικότητα εάν τα κόμματα της τρόικας είχαν υπερψηφιστεί στις 6 Μάη περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων :
- Καθορισμό του “πλεονάζοντος” προσωπικού των 15.000 υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα οι οποίοι και θα τεθούν σε καθεστώς εργασιακής εφεδρείας.
- Νέο φορολογικό νομοσχέδιο το οποίο θα δίνει έμφαση στην κατάργηση των φοροαπαλλαγών.
- Αυξήσεις – φωτιά στα τιμολόγια της ΔΕΗ .
- Αυξήσεις στις αντικειμενικές τιμές των ακινήτων ώστε να προσεγγίσουν τις εμπορικές τιμές.
- Ιδιωτικοποιήσεις – ξεπούλημα των μεγάλων επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο όπως η ΔΕΠΑ , ο ΟΠΑΠ , τα ΕΛΠΕ η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ.
- Νέο γύρο περικοπών δαπανών στην υγεία και ασφυκτικό έλεγχο σε περίθαλψη, συνταγογραφήσεις, κλπ. Προώθηση των γεννόσημων φαρμάκων.
Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την ισοπέδωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, τα σχέδια για αξιολόγηση – λαιμητόμο στην εκπαίδευση, την κατάργηση – συγχώνευση επικουρικών ασφαλιστικών ταμείων αλλά και τους νέους γύρους μειώσεων μισθών και συντάξεων στο δημόσιο. Και έπεται συνέχεια…
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή…
Ο χρόνος έχει συμπυκνωθεί, οι άνθρωποι κουβαλάνε μέσα τους όλο το κοινωνικό φορτίο, η ψυχολογία μας ανεβοκατεβαίνει από το ζενίθ της ελπίδας στο ναδίρ της ζώσας κολάσεως, η μετάβαση από μια ιστορική φάση σε μιαν άλλη είναι φανερή, τα παπαγαλάκια του γκαιμπελισμού επιτίθενται κατά ριπάς στις ελπίδες μας, αντλούμε δυνάμεις από τα κατάβαθα της ψυχής μας και από τις συλλογικές εκφάνσεις που συνεχίζουν να δρουν, οι Σειρήνες της καταστροφής ουρλιάζουν για το «λάθος μας» να τα βάλουμε με τους «μεγάλους» κυρίαρχους του πλανήτη, κρύος ιδρώτας στάζει από το μέτωπό μας όταν φτιάχνουμε τη φορολογική δήλωση, η μάνα μου στο τηλέφωνο λέει για την κομμένη της σύνταξη, το παιδί θέλει ένα παγωτό αλλά πρέπει να βάλω βενζίνη… Μέσα στο λαβύρινθο της νέας εποχής και της ρωγμής της ιστορίας, πρέπει να βρούμε τη δύναμη, το πάθος, τη φλόγα και το ξάστερο μάτι, για να διακρίνουμε καθαρά και να αποφασίσουμε για τη ζωή μας.
Δυο κόσμοι είναι μπροστά μας
Το λέμε ευθύς εξ αρχής. Το ένα μέλλον, αυτό που μας ετοιμάζουν είναι η πλήρης υποδούλωση στις δυνάμεις του κεφαλαίου και των τραπεζών. Στην Κίνα της «ανάπτυξης» το κινεζάκι δουλεύει αλυσοδεμένο στη ραπτομηχανή. Η αναλογία θα είναι ίδια… Δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη. Πίσω από τις λέξεις τους υπάρχουν κοινωνικά και ψυχολογικά επιτελεία, που τις μετατρέπουν σε όπλα απόκρυψης της αλήθειας, σε βόμβες ενάντια στην ελευθερία της ψυχής μας, σε ναρκοπέδια της συλλογικότητάς μας. Ποντάρουν στη διάλυση του κοινωνικού σώματος και της συλλογικότητάς του, μέσω της επιβίωσης. Ξέρουν ότι μια κοινωνία που γυρνάει στην ατομική επιβίωση, γρήγορα περνάει από τον ατομισμό στον κατακερματισμό και από εκεί στο φασισμό… Ξέρουν ότι μια κοινωνία που εκχωρεί τα δικαιώματά της για να καθαρίσουν άλλοι για πάρτη της, μια κοινωνία που περιμένει έναν μεγάλο ηγέτη ή ένα μεγάλο κόμμα, σταματάει να μάχεται και να αντιστέκεται. Ξέρουν ότι μια τέτοια διασπασμένη κοινωνία ηττάται. Και αυτό θέλουν.
Ποιος έκλεισε το δρόμο στην καταστροφή ;
Την ίδια όμως στιγμή, παρά τα σχέδια των κυρίαρχων, παρά τα ακριβοπληρωμένα τους επιτελεία, παρά τα κόμματά τους, τις πολιτικές τους εφεδρείες, παρά την τρομο-ενημέρωση, παρά τις διαρκείς αποφάσεις υποταγής του λαού, παρά την πρωτοφανή καταστολή, ένας άλλος παράγοντας αναδύθηκε στο προσκήνιο : Ο λαός και οι κοινωνικοί αγώνες, η μαζική κοινωνική αντίσταση και μια πρωτόλεια διαδικασία άμεσης δημοκρατίας και αυτοοργάνωσης. Στα 2 περίπου χρόνια από την παράδοση στο ΔΝΤ και την Τρόικα, 3.000.000 διαδηλωτές αντιστάθηκαν με σθένος και πάθος στην πολιτική που εξοντώνει την κοινωνία. 1.500.000 απεργοί διεκδίκησαν άλλη πορεία για τη ζωή και την εργασία τους. 600.000 άνθρωποι πήραν μέρος σε μαζικές λαϊκές συνελεύσεις, μέχρι την τελευταία πλατεία της χώρας. Δεκάδες χιλιάδες ήταν εκείνοι που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία νέων συλλογικών θεσμών παραγωγής και αλληλεγγύης. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δημιούργησαν συνθήκες αποκλεισμού στο υποταγμένο πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του, που δυσκολευόταν να βρει τόπο να εμφανιστεί και να σταθεί, έξω από την ασφάλεια των τηλεοπτικών παραθύρων και των καλοπληρωμένων bodyguards που τους ακολουθούσαν. Αυτή η κοινωνική κίνηση, αυτή η αναδυόμενη νέα κοινωνική θέσμιση, διέλυσε κάθε πολιτικό σχεδιασμό των κυρίαρχων. Τους ανάγκασε να παραμιλάνε διεθνώς για το «ελληνικό ζήτημα», φοβούμενοι την παραπέρα συνειδητοποίηση αυτού του νέου κόσμου που αναδύεται από τα θρύψαλα της κοινωνίας, φοβούμενοι την περίπτωση που η αναδυόμενη κοινωνία συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να πάρει στα δικά της χέρια το μέλλον της. Αυτός ό άλλος δρόμος, το άλλο μέλλον, είναι ο δεύτερος κόσμος που ανοίγεται μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε όλοι εμείς, που γεμίσαμε δρόμους και πλατείες, βαριανασαίνοντας από τα χημικά, είμαστε όλοι εμείς που πισωγυρίζαμε πάνοπλες διμοιρίες πραιτοριανών του καθεστώτος, που συνδέαμε στα συνθήματά μας την Αργεντινή με το Πολυτεχνείο, τα τύμπανα με τα ελικόπτερα διαφυγής των καθεστωτικών δυνάμεων, τις κραυγές από την ισπανική Puerto del Sol με τις υψωμένες γροθιές μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο, τα ποιήματα του Subcommadante Μάρκος από τα βάθη του Μεξικό με τη δική μας αγωνία και αγώνα. Είμαστε όλοι εμείς που αγκαλιάσαμε το διπλανό μας, ανεξάρτητα από το χρώμα ή τη θρησκεία του, αντί να τον κυνηγάμε για να τον εξοντώσουμε.
«Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κ’ έρμο,
Η δύναμη σου πέλαγο, κ’ η θέληση μου βράχος…»
από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Διονύσιου Σολωμού
Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια τεράστιας σημασίας αναμέτρηση, μπροστά σε ένα μεγάλο ιστορικό σταυροδρόμι. Οι εκλογές της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη δεν είναι παρά σταθμοί σε αυτή την κολοσσιαία σύγκρουση. Από τις δικές μας επιλογές και πράξεις θα κριθεί το μέλλον αυτού του τόπου και το αύριο των παιδιών μας. Και το ερώτημα τίθεται ξανά : είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε η καύσιμη ύλη, να θυσιαστούμε στο βωμό των φιλοδοξιών και του κέρδους των θαμώνων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, των golden boys, του ΣΕΒ και των μεγαλοτραπεζιτών ; Είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε οι σκλάβοι του 21ου αιώνα στο όνομα ενός χρέους που δεν είναι δικό μας ; Η απάντηση δόθηκε στους μεγάλους λαϊκούς αγώνες. Δόθηκε και στις 6 Μάη, όπου ο λαός μαύρισε όλους αυτούς που του μαύρισαν τη ζωή. Στους φονταμενταλιστές του ευρωπαϊκού κατεστημένου που κατηγορούν το λαϊκό κίνημα για εθνικό επαρχιωτισμό απαντάμε παραφράζοντας ένα σημαντικό Έλληνα ιστορικό : Η σύγκρουση του ελληνικού λαού με την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και τους κυβερνητικούς εκφραστές τους, αποτελεί την ευρωπαϊκότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Γιατί εδώ, σε αυτή τη μικρή γωνιά, κρίνεται αυτή τη στιγμή αν οι άνεμοι της καπιταλιστική κρίσης θα σαρώσουν κάθε λαϊκό και εργατικό δικαίωμα σε όλη την ήπειρο ή αν η λαϊκή ανάταση θα γεννήσει ένα νέο Διαφωτισμό της κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης.
Όλοι εμείς που με τους αγώνες μας και με την ψήφο μας, γκρεμίσαμε τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου, δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις 17 Ιούνη να επιστρέψουν από το παράθυρο αυτοί που διώξαμε από την πόρτα. Πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να ξεχάσουμε πριν και μετά τις 17 Ιούνη ούτε στιγμή που βρίσκεται η πραγματική μας δύναμη : στους δρόμους, στις πλατείες, στις διαδηλώσεις, στα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, στα δίκτυα αλληλεγγύης και αντίστασης.
Σε αυτή τη μάχη, το συνδικάτο είναι πιο απαραίτητο από ποτέ
Ποιο συνδικάτο όμως ; Το συνδικάτο που φωτογραφίζεται αγκαλιά με το Μπαμπινιώτη, το συνδικάτο που στρώνει τα χαλιά για να παρελάσουν οι αξιολογητές, το συνδικάτο που εισπράττει 2 εκατομμύρια ευρώ για να επιμορφώσει τους αυριανούς αξιολογητές μας ; Ή το συνδικάτο που θα εμπνέει, θα συσπειρώνει και θα αγωνίζεται, θα αποτελεί την αιχμή του δόρατος ενός μεγάλου κοινωνικού πολιτικού μετώπου ενάντια σε Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. – πολιτικούς διαχειριστές, για τη διαγραφή του χρέους και την ανατροπή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων ; Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε. Διαφυλάσσοντας την ενότητα, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις αρχαιρεσίες, να πάρουμε το συνδικάτο στα χέρια μας και να το μετατρέψουμε από δύναμη συναίνεσης και υποταγής σε εργαλείο αγωνιστικής συσπείρωσης, κύτταρο κοινωνικής πολιτικής δράσης, δημιουργό θεσμών αυτοοργάνωσης και κοινωνικού μετασχηματισμού και εστία λαϊκής αλληλεγγύης.
